เวลาต่อมา ที่ท่าเรือ เสียงคลื่นกระทบข้างเรือเบาๆ เรือสปีดโบ๊ทจอดรออยู่ปลายทางเดินไม้ แดดสายส่องกระทบผิวน้ำทะเลระยิบระยับ ขณะมิลินเดินเคียงข้างอชิ โดยมีราเมธคอยดูแลความปลอดภัยอยู่ไม่ห่าง
ขณะที่ทั้งสามคน กำลังจะก้าวลงจากเรือลำใหญ่ ไปยังสะพานที่ทอดยาวไปถึงจุดขึ้นเรือสปีดโบ๊ท
“เฮ้ยนั่น...!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากฝั่งตรงข้ามของทางเดิน
นายพลสุชาติในชุดเชิ้ตสีขาว กางเกงลินิน กำลังเดินผ่านมาพร้อมผู้ติดตามสองคน
สายตาเขากวาดมาเจอกลุ่มของอชิ และเหมือนจะ 'สะดุด' กับใบหน้าคุ้นๆ ของหญิงสาวคนหนึ่ง
“ยัยนั่น...หน้าเหมือน...หมอนวดที่วางยาสลบฉันเลย แต่แปลกใจนัก ของในห้องไม่มีอะไรหาย”
มิลินชะงักเท้าทันที หัวใจเต้นโครมในอก มือเรียวคว้าแขนเสื้อสูทของอชิไว้แน่น
“พี่คะ...เขาจำหน้าฉันได้แน่ ทำยังไงดีคะ...”
เสียงเธอสั่นแทบหลุดจากลำคอ
อชิปรายตามองนายพลสุชาติ ไม่หลบสายตา ไม่เร่งฝีเท้า ไม่พูดอะไร… แต่ก็ไม่หยุ
