เราต่างกันเกินไป

1538 คำ

ราเมธหัวเราะเบาๆ “ไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่นะครับ มันเป็นผลงานของพี่สะใภ้เองต่างหาก แค่จังหวะมันลงตัว ตอนที่พี่สะใภ้รับหน้าที่ตามหาเบาะแสการค้ามนุษย์ พี่ใหญ่ก็ต้องการเปิดโปงคนร้ายตัวจริงพอดี” เขาหยุดเล็กน้อย ก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงใจ “พี่ใหญ่เขาวางแผนไว้หมดแล้วครับ แต่อาจจะมีบางอย่างคลาดเคลื่อนไปนิดหน่อย... แต่สุดท้ายก็คุ้ม” มิลินนั่งนิ่ง สายตาหลุบต่ำ ความคิดบางอย่างผุดขึ้นในใจ งั้น... ทุกอย่างคือแผนของเขาแต่แรกสินะ เขาไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย เธอแอบกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ก่อนจะยกยิ้มบาง ที่ไม่ถึงตา “แล้วคุณราเมธล่ะคะ เป็นอย่างไรบ้าง ใกล้จะได้กลับไปพักฟื้นที่บ้านหรือยัง” “อีกสองวันครับ” จังหวะนั้น หมอมุตาเดินเข้ามาดูอาการพอดี มิลินยังไม่รู้เลยว่า หมอมุตาคือลูกของคุณอาเรย์เชาว์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง เธอรู้เพียงว่าเคยได้ยินชื่อ แต่ไม่เคยเจอหน้ากันเลยสักครั้ง มิลินลุกขึ้น ก้มหัวเล็กน้อย “

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม