"กิต!แกฉุดกระชากลากดึงหนูพราวมาแบบนั้นทำไม?"
ทันทีที่กลับถึงบ้าน เสียงของบิดาก็ทักทายลูกชายด้วยน้ำเสียงที่ตกใจกับภาพที่ได้เห็น
"พ่ออย่ามายุ่งได้ไหม เพราะพ่อให้ท้ายแบบนี้ไง ลูกสะใภ้ถึงกล้าทำอะไรไม่ดีลับหลังผัว"
"หนูพราวไปทำอะไรแกถึงได้ใส่ร้ายปรักปรำเขาแบบนั้น?"
"สวมเขาให้ผัวไงล่ะ อย่าให้ผมพูดเลยพ่อถามเขาเองเถอะ"
พราวตะวันจับจ้องมองหน้าของกิตติภพและคุณภิรมย์ภัทร ดวงตาที่ยังแดงก่ำมองคนทั้งคู่สลับกันไปมา ชีวิตอยู่รอดมาจนถึงบ้านก็บุญมากแล้ว เพราะกิตติภพขับรถมิดสุดเข็มไมล์เลย
"พราวไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นค่ะคุณพ่อ คุณกิตเขาคิดไปเอง เข้าใจไปเอง"
"ก็แน่น่ะสิ ใครมันจะไปยอมรับผิด ใครมันจะกล้าบอกคนอื่นว่าตัวเองทำเลวทรามอะไรไว้บ้าง ตลกสิ้นดีนะพ่อผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนี้นอกจากจะเป็นผู้หญิงหิวเงิน เขาก็ยังร่านไม่รู้จักพอ!"
ทั้งพราวตะวันและคุณภิรมย์ภัทรต่างนิ่งอึ้ง สำหรับพราวตะวัน แม้จะ
