หลังจากทานอาหารเสร็จฐิติและกานต์พิชชาก็เตรียมตัวกลับเพ้นท์เฮาส์ โดยมีบิดามารดาและพี่ชายเดินมาส่งถึงรถ ฐิติอุ้มน้องเกรซที่อ้าปากหาวเพราะใกล้เวลานอนของเจ้าตัวเต็มที
“โถ หลานย่า ง่วงแย่แล้วล่ะสิ บอกให้ค้างที่นี่ก็ไม่เอา อันที่จริงมาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ บ้านเราออกจะใหญ่โตแม่จะได้ใกล้ชิดกับหลานมากกว่านี้” คุณขวัญนรียังไม่เลิกโน้มน้าวให้ลูกชายพาครอบครัวมาอยู่ด้วยกัน
“ไว้ผมจะพาน้องเกรซมาหาบ่อยๆ ครับ” ฐิติตอบยิ้มๆ เพราะเข้าใจดีกว่าคุณปู่คุณย่ารักหลานขนาดไหน เพราะช่วงไหนที่เขายุ่งไม่ได้พาน้องเกรซมาหา บิดามารดาเขาก็เป็นฝ่ายบุกไปหาถึงเพ้นท์เฮาส์เลยทีเดียว
“ไว้มาหาปู่กับย่าอีกนะคะน้องเกรซ” คุณขวัญนรีจับแก้มหลานสาวเบาๆ แต่คราวนี้นอกจากหนูน้อยไม่ตอบโต้แล้วยังซบลงกับไหล่บิดาอย่างพร้อมจะหลับเต็มที
“ขับรถดีๆ นะลูก” คุณฐากูรบอกแล้วยืนส่งจนรถยนต์ของลูกชายแล่นออกจากรั้วบ้านไป
“เฮ้อ น้องเกรซยังไปไม่ทันพ้นรั
