กานต์พิชชาเดินแทบจะเป็นวิ่งเพื่อกลับที่พัก แต่ก็ยังไม่พ้นใครบางคนที่เดินตามมาและดึงจนเธอเซถลาไปซบอกของเขา
“ปล่อยนะ” กานต์พิชชาทั้งดิ้นและพยายามสะบัดตัวออกจากวงแขนแข็งแรงที่โอบเธอเอาไว้แต่ก็ไม่สำเร็จ
“ไม่ปล่อย ทำไม ทีกับผมแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ แต่กับไอ้ฝรั่งหัวทองนั่นคุยอี๋อ๋อจับไม้จับมือกับมัน แถมยังแลกเบอร์กันอีก” กานต์พิชชาเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยดวงตาวาววับ
“นั่นมันเรื่องของกั้ง”
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าคุณให้เบอร์มัน” กานต์พิชชาเริ่มจับจุดเขาได้แล้วว่าเขาไม่พอใจที่เธอดูสนิทสนมกับคริสเพื่อนใหม่ที่เธอเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก และความอยากเอาชนะก็ทำให้เธอยั่วโมโหเขากลับไป
“ถ้าให้แล้วคุณมีปัญหาอะไรเหรอคะ จริงๆ ก็ไม่ได้จะให้แค่เบอร์นะคะ พรุ่งนี้กั้งอาจจะให้…” พูดจบเธอก็แกล้งชูคีย์การ์ดของบ้านพักขึ้นมา ซึ่งนั่นเป็นการกระทำที่ผิดมหันต์ เพราะทำให้ฐิติฟิวส์ขาดด้วยความหึงหวง เขาบีบแขนเรียวเล็กแล้วพู
