บทที่ 24 สบายดีไหม
“คุณ...”
“รัก”
ในจังหวะที่สบตาและรู้ว่าชายหนึ่งในสองคนที่นั่งอยู่คือใคร หัวใจของจรัสรักเหมือนหยุดเต้นไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกระหน่ำรัวขึ้นในวินาทีถัดมา หลายความรู้สึกผสมปนเปกันไปหมด ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอมองสำรวจใบหน้าเขานานทีเดียว
สามปีที่ไม่ได้เจอกัน บุคลิกภายนอกหากดูเผิน ๆ เขาแทบไม่เปลี่ยนไปเลย แต่เธอคิดว่าเขาน่าจะผอมลงเล็กน้อยเพราะเห็นโครงหน้าชัดขึ้น ทว่านั่นกลับไม่ได้มีผลต่อความหล่อเหลาของเขาเลยสักนิด ใบหน้าของเขายังคงดูอ่อนกว่าวัยเสมอ
ต่างจากเธอที่แทบไม่มีเวลาได้ดูแลตัวเอง เพราะมัวแต่ทำงานงก ๆ ตื่นเช้ามืดอาบน้ำเสร็จก็ต้องมาเข้าครัวเลย หน้ามันแผล็บทุกชั่วโมง ทำงานทั้งวัน กว่าจะได้พักก็ดึกดื่น โชคดีที่ยังมียายคอยช่วยดูแลยัยหนูได้ แบ่งเบาเธอไปได้เยอะเลยทีเดียว ไม่อย่างนั้นจรัสรักไม่อยากจะคิดสภาพ คงยับเยินมากกว่านี้แน่นอน
แต่ทั้งหมดนี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ประเด็นตอ
