บทที่ 24
สบายดีไหม
“ยังไม่กลับจริงเหรอวะ” สุดเขตเอ่ยถามรุ่นน้องหนุ่มที่ยืนยันว่าจะนั่งปักหลักอยู่ที่เดิม ทั้งที่รับประทานมื้อเที่ยงเสร็จไปสักพักใหญ่ ๆ สูตินรีแพทย์ก้มมองนาฬิกา เป็นเวลาบ่ายแก่แล้วก็เริ่มคิดถึงเมียมากขึ้น เขาต้องกลับไปรับเมียที่โรงพยาบาลอีก
“พี่กลับไปก่อนเลย ผมจะรอคุยกับเธอก่อน” จิณณ์มองไปยังประตูห้องครัวซึ่งมีเจ้าของร่างบางอยู่ในนั้น หลังจากหายเข้าไปเกือบสองชั่วโมง เธอก็ไม่ยอมโผล่หน้าออกมาอีกเลย มีแต่พนักงานสาวของคนที่สลับกันออกมาส่งอาหารให้ไรเดอร์
“แน่ใจนะว่าเธอจะยอมคุยด้วย ?” แม้ว่าสุดเขตจะเพิ่งเห็นจรัสรักครั้งแรก หากดูจากแววตาก็รู้ว่าเป็นคนเด็ดเดี่ยวพอสมควร แต่เมื่อมองจิณณ์ตอนนี้ เขาก็รู้สึกเหมือนเห็นตัวเองเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ตามง้อตามจีบแม่ของลูก ชักอยากจะรู้ว่าไอ้หมอกระดูกมันไปสร้างเรื่องอะไรไว้ ถึงได้ถูกผู้หญิงเมินหนักขนาดนี้ “ความผิดของนายอยู่ในระดับไหน”
“ค
