บทที่ 29 เริ่มไขว้เขว
[แกปรึกษาแม่กับยายหรือยังล่ะ ท่านว่ายังไงบ้าง] เสียงของเพื่อนรักอย่างศศิตาถามย้อนกลับมา หลังจากเธอโทรไปปรึกษาเรื่องที่จิณณ์จะขอจดทะเบียนรับรองบุตร เพื่อที่ลูกจะได้เป็นทายาทโดยชอบธรรมของเขา
“แม่กับยายบอกว่าแล้วแต่ฉัน แต่เอาจริง ๆ ทั้งสองก็เห็นด้วยว่าควรจดนั่นแหละ ก็อย่างที่แกรู้ว่าครอบครัวฉันมีปัญหาเรื่องเงินมานาน จนถึงตอนนี้ก็ยังใช้หนี้ไม่หมด แม่ฉันก็เลยคิดไปถึงอนาคต ถ้าวันหนึ่งฉันหาเงินไม่ได้ หรือว่าฉันเกิดเป็นอะไรขึ้นมา เกรซซี่ก็จะได้ไม่ลำบาก”
[ก็ถูกของแม่แกนะ เกรซซี่เป็นสายเลือดของคุณหมอเขา ก็ควรได้รับสิทธิ์ทุกอย่างที่ควรจะได้] ศศิตาแสดงความคิดเห็นอย่างไม่โลกสวย แต่เพราะสนิทกันมากจึงกล้าพูดตรง ๆ [ไม่ได้จะซ้ำเติมนะ แต่อะไรก็ไม่แน่นอนอะ อย่างแกตอนเด็ก ๆ พ่อแม่ทำงานหาเงินได้ มีกินมีใช้อย่างสุขสบาย แต่อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทำมาหากินไม่ขึ้นจนเป็นหนี้
