บทที่ 20 เกรซซี่
สามปีต่อมา...
แม้จะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาว ทว่าอากาศในเดือนตุลาคมในภาคกลางของประเทศไทยยังคงร้อนอบอ้าว แค่เดินออกไปทิ้งขยะข้างนอกแสงแดดก็แผดเผาผิวกายจนแสบร้อน
“พี่เข้าไปนั่งรอในร้านก่อนก็ได้นะคะ ข้างนอกมันร้อน” เจ้าของร้าน ‘Kin cleans’ ซึ่งเป็นอาหารเพื่อสุขภาพ เอ่ยบอกกับพี่ไรเดอร์ที่ขี่รถมารอรับอาหารหน้าร้านพอดี
“ครับ ขอบคุณครับ” ไรเดอร์ซึ่งเคยมารับอาหารที่ร้านนี้บ่อย ๆ เดินตามเจ้าของร้านคนสวยเข้าไปข้างใน รู้สึกสดชื่นขึ้นเมื่อแอร์เย็น ๆ ปะทะผิว อีกทั้งยังมีน้ำหวานและน้ำดื่มเย็น ๆ ให้บริการ
เนื่องจากร้าน ‘Kin cleans’ เป็นร้านอาหารที่อยู่ในซอยลึก ยากต่อการเข้าถึงและไม่ค่อยมีผู้คนสัญจรผ่านไปมา ลูกค้าส่วนใหญ่จึงมักจะมาจากแอปพลิเคชันเดลิเวอรีฟู้ด เจ้าของร้านจึงจัดพื้นที่ไว้สำหรับไรเดอร์ที่มารอรับอาหาร เพราะไรเดอร์ก็คือตัวแทนของลูกค้าเหล่านั้น
“วันนี้ผู้ช่วยขอหยุด รอแป๊บนะ
