บทที่ 12 ปลดปล่อยความต้องการ

1148 คำ
หลังจากจบงานวิวาห์ คู่บ่าวสาวถูกส่งตัวเข้าหอภายในห้องสวีทสุดหรูหราของโรงแรมแห่งนี้โดยมีคนของตระกูลฟาฟเนอร์มาส่งถึงหน้าห้อง เมื่อคู่บ่าวสาวเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว มารีนรีบปลีกตัวไปยังห้องน้ำทันทีเพราะเธอไม่อยากจะอยู่ใกล้เอริคสักเท่าไหร่ เอริคปรายตามองหญิงสาวก็ถึงกับส่ายหน้าเบาๆกับท่าทางที่เหมือนเด็กน้อยไม่รู้จักโตของเธอ มารีนใช้เวลาอาบน้ำชำระร่างกายเกือบสองชั่วโมงกว่าหญิงสาวจะออกมาจากห้องน้ำได้ เธอไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยสักอย่าง ทว่ายังดีที่วายุให้แม่บ้านเตรียมกระเป๋าและของใช้ส่วนตัวมาไว้ให้เธอ ร่างอรชรสวมชุดนอนผ้าซาตินแขนยาวขายาวบางเบาสบายก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างเชื่องช้า เอริคนั่งหน้านิ่งอยู่ขอบเตียงกว้างโดยที่ชายหนุ่มถอดเสื้อสูทตัวนอกออกไปและพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นมากองตรงข้อศอก ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเอ่ยขึ้นมา “คุณนอนบนเตียงเลยนะคะ เดี๋ยวฉันนอนโซฟา” พูดจบ มารีนตั้งท่าจะเดินอ้อมชายหนุ่มไปยังโซฟาที่อยู่ตรงมุมห้อง ทว่ามือหนาก็คว้าข้อมือเล็กและออกแรงดึงรั้งเธอเข้าหาตัว ก่อนที่เขาจะพลักเธอลงบนเตียงใหญ่พร้อมกับตามลงไปทาบทับร่างอวบอิ่มที่อยู่ในชุดนอนผ้าซาตินสีกรมแขนยาวขายาว “อย่านะคุณ!” เสียงหวานตะโกนดังลั่นห้องด้วยความตื่นตกใจเมื่อโดนชายหนุ่มคร่อมร่างอวบอิ่มของเธอเอาไว้จนเต้าสวยบดเบียดกับแผงอกแกร่งอย่างแนบชิด “เราแต่งงานกันแล้วนะ เธออย่าลืม” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างนิ่งเรียบจนมารีนไม่สามารถเดาอารมณ์ของชายหนุ่มในตอนนี้ได้้เลย “ฉะ..ฉันยังไม่พร้อม” มารีนเอ่ยด้วยพลางหลบสายตาชายหนุ่มที่กำลังมองจ้องหน้าเธออยู่ เธอรู้ดีว่าสักวันมันจะต้องเกิดขึ้นแต่เธอก็อยากจะถ่วงเวลาไปอีกสักนิด ลมหายใจร้อนเป่ารดใบหน้าหวานพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ลอยเข้ามาปะทะจมูกของหญิงสาว “ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันตรวจโรคตลอด ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนที่กังวลกว่าเธอ” เอริคพูดต่อ กลิ่นหอมจากร่างเล็กทำให้ตัวตนของชายหนุ่มพงาดขึ้นมาอยู่ภายในกางเกงได้อย่างง่ายดาย นัยน์ตาสีเทาอมน้ำเงินเข้มดุดันน่าเกรงขามสำรวจใบหน้าหวานที่ไร้เครื่องสำอางปกปิดอย่างลืมตัว “หมายความว่าไง” เสียงหวานแข็งกระด้างขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินในสิ่งที่ชายหนุ่มเพิ่งเอ่ยออกมา “ก็มั่วจนเป็นข่าวเยอะแยะขนาดนั้น ฉันควรจะกลัวมากกว่าเธออีกนะว่าเธอจะเอาโรคมาติดฉันหรือเปล่า” “ปากคุณนี่มัน” ใบหน้าหวานขมวดคิ้วพร้อมกับออกแรงพลักชายหนุ่มออกจากร่างกายของเธอแต่เอริคก็ไม่ขยับกายเลยแม้แต่นิดเดียว “ทำไม” ชายหนุ่มทำหน้าตายียวนกวนประสาทใส่หญิงสาส “ปล่อยนะ” ร่างเล็กเริ่มออกแรงดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือคนปากร้าย “ไหนๆก็แต่งงานกันแล้วฉันก็ควรจะได้อะไรบ้าง” “ฉะ..ฉันเป็นประจำเดือน” หญิงสาวตอบกลับไปตามความจริงเพราะเธอเพิ่งจะเป็นประจำเดือนเมื่อเช้านี้พอดี “โกหก” ชายหนุ่มคิดว่ามารีนแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อที่จะหลอกเขา “ฉันพูดจริง” สิ้นเสียงหญิงสาว เอริคก็ค่อยๆเคลื่อนมือลงต่ำไปจับกลางกายสาวโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว “นี่คุณ!” ใบหน้าหวานเห่อร้อนแดงก่ำพร้อมกับเสียงหวานตะคอกใส่ชายหนุ่ม “โธ่เว้ย! น่ารำคาญ!” เอริคจับไปตรงกลางกายสาวก็พบว่ามีบางอย่างขวางกั้นสายเหลี่ยมโหนกนูนเอาไว้อยู่ ชายหนุ่มผละออกจากร่างอรชรทันทีด้วยความรู้สึกหงุดหงิด เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันหลังเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว มารีนประคองตัวเองลุกขึ้นนั่งมองชายหนุ่มที่กำลังเดินออกไปจากห้องพลางถอนหายใจออกยาวอย่างโล่งอก เธอคงรอดพ้นจากชายหนุ่มไปได้สักพักแหละ เอริคออกมาจากห้องพักด้วยความหงุดหงิด เขาไม่เคยต้องมาอดทนกับเรื่องอะไรแบบนี้มาก่อน ร่างกำยำก้าวเดินมาจนถึงลิฟต์หรูพร้อทกับหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและกดโทรหาลูกน้องคนสนิททันที ซึ่งรอสายไม่นานสักเท่าไหร่ปลายสายก็รับสายของเจ้านายอย่างรวดเร็ว “กูกำลังจะไปกาสิโน หาเด็กมาให้กูคนหนึ่ง” พูดจบ เอริคก็กดตัดสายไปโดยที่ไม่รอให้ลูกน้องตอบกลับมาก่อน ชายหนุ่มมาถึงกาสิโนในเวลาต่อมา ร่างกำยำก้าวเดินเข้ามาภายในกาสิโนที่สุดแสนจะใหญ่โตหรูหราด้วยใบหน้าบึ้งตึง คนสนิทของเอริคยืนรอรับเจ้านายอยู่ตรงหน้าประตู “ผมให้เธอไปรออยู่ที่ห้องรับรองแล้วครับนาย” ริว ชายหนุ่มหน้าเอเชียออกไปทางญี่ปุ่นเล็กน้อยเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เจ้านายเดินเข้ามาในกาสิโน “ตรวจโรคหรือยัง” ถึงแม้ว่าเอริคจะรู้ดีอยู่แล้วว่าลูกน้องเขาไม่เคยผิดพลาดแต่เขาก็ถามไว้ก่อน “เรียบร้อยแล้วครับ” คนสนิทตอบกลับมา เอริคจึงย่างกรายตรงไปยังห้องรับรองทันทีเพราะตอนนี้เขาต้องการที่จะปลดปล่อยความต้องการที่มันอัดแน่นอยู่ภายในกาย “นายท่านสวัสดีค่ะ ดิฉันชะ…” เสียวหวานของหญิงสาวรูปร่างหน้าตาดีสวมชุดเดรสสั้นรัดรูปสีครีมเกาะอกรูปหัวใจเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เอริคเปิดประตูเข้าห้องรับรองมา เธอยืนยิ้มหวานให้ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดั่งเทพบุตรด้วยความชื่นชมในรูปร่างหน้าตาของเขา “ไม่ต้องบอก ฉันไม่ได้อยากรู้” เสียงทุ้มตอบกลับไปก่อนที่เขาจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟานุ่มพร้อมกับเอนกายด้วยท่าทางสบายๆ หญิงสาวหน้าเจื่อนหุบยิ้มลงไปด้วยใบหน้าที่ซีดเผือกลงไปเล็กน้อย “มานั่งลงแล้วอมมันซะ” เอริคเอ่ยต่อทำให้สาวชุดเดรสสีครีมย่อตัวลงนั่งตรงพื้นระหว่างเรียวขาแกร่ง มือหนาเลื่อนไปปลดตะขอรูดซิปกางเกงลงไป แท่งรักใหญ่ยาวดีดเด้งขึ้นมาจนเกือบกระแทกหน้าหญิงสาว หลังจากนั้นหญิงสาวก็เอื้อมมือไปชักรูดเปิดปลายหัวหยักมันเงาและอ้าอมท่อนเอ็นใหญ่ทันที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม