ชลันธรใช้ชีวิตในที่ทำงาน จวบจนเข้าปีที่สามหลังจากคลอดลูก นาคิมก็เริ่มห่างเธอไปเรื่อยๆ จนเธอไม่รู้สึกว่าเขาเข้ามาก้าวก่ายในชีวิต มีเพียงสิ่งเดียวที่ยังคงสม่ำเสมอคือเงินที่โอนเข้ามาทุกเดือน แต่ไม่เคย 20,000 อย่างที่เขาเคยบอก ไม่ 50,000 ก็ 70,000 แต่เงินพวกนี้เธอไม่เคยแตะ เก็บไว้อย่างนั้น เผื่อวันหนึ่งเขาจะทวงคืน หากไม่คืนก็ให้ลูกไป
แล้วที่เธอแปลกใจก็คือ ลูกเธอหนึ่งขวบพูดได้หลายภาษา ตอนแรกก็คิดว่าแค่จำจากที่เปิดให้ฟังหรือเปล่า เลยออกเสียงตาม แต่เมื่อเธอทดสอบกลับตอบโต้ได้เหมือนกับว่าเข้าใจอย่างท่องแท้
“แก...ลูกแกคืออัจฉริยะ”
“ฉันก็คิดอย่างนั้น” นี่คือสิ่งที่ชลันธรหนักใจ เพราะหากลูกเธอเป็นเด็กอัจฉริยะจริง จะเรียนเหมือนกับเด็กปกติไม่ได้
ยิ่งรูบิค เดือนหนาวสามารถทำให้มันเรียงเป็นสีเดียวกันได้ในเวลาไม่กี่นาที ยิ่งนับวันก็ยิ่งไวขึ้น จนเธอและเพื่อนในออฟฟิศทึ่ง
“ธร...น้องเดือนกับน้องดาวคือเ
