ชลันธรมาทำงานโดยเห็นรถเขายังจอดอยู่หน้าบ้านเธอ แสดงว่าเมื่อคืนคงได้นอนคุกสมใจเธอและลูกแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นก็คิดว่า เดี๋ยวเขาก็เลิกไปเอง ดีเสียอีกที่เธอไม่ต้องหาทางไล่
นับวันเขายิ่งเข้าใกล้ลูกมากขึ้น เธอก็กังวลเช่นกัน ดีที่เด็กทั้งสองไม่เคยเอ่ยถึงผู้เป็นพ่อเลย ทำให้เธอสบายใจไปได้อีก หากเรียนที่เมืองไทย เด็กคนอื่นต้องล้อลูกเธอว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อแน่ๆ และเธอไม่ต้องการให้ลูกมีปม จากความผิดพลาดของเธอ
วันนี้เดือนหนาวกับดาวเหนือนั่งเล่นกันในห้องไม่ดื้อไม่ซน จนเธอเองก็สบายใจ ที่จริงก็แอบสงสัยเหมือนกัน บางวันก็ซนจนเธอวิ่งไล่ไม่ทัน บางวันก็เรียบร้อยผิดปกติ ไม่รู้ว่าคิดอะไรกันอยู่ หวังว่าไม่ได้วางแผนให้เธอปวดหัวอีกนะ
ช่วงบ่ายคุณหญิงศรีประภาเข้ามาหาเด็กสองคนนี้อีกแล้ว คนเป็นแม่อย่างชลันธรก็อดกริ่งเกรงไม่ได้ กลัวว่าแม่เขาจะรู้เข้าสักวัน
“สวัสดีค่ะ” ชลันธรยกมือไหว้ผู้ที่สูงวัยกว่า ก่อนจะเหลือบ
