ชลันธรกลับถึงบ้านแต่ก็พบว่าไม่ได้ยินเสียงเด็กน้อยเจื้อยแจ้วเหมือนทุกวัน ก็อดสงสัยไม่ได้
“คุณแม่คะ เด็กๆ หายไปไหนหมดแล้วคะ”
“นอนกับพ่อเขาอยู่ข้างบนโน้น มาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำก่อนสิ เดี๋ยวแม่ให้เด็กตั้งโต๊ะรอ” ศรีประภาบอกลูกสะใภ้ ก่อนที่จะเข้าครัวไปกำกับเด็กในบ้านให้จัดการตั้งโต๊ะอาหารรอเด็กๆ ลงมาทานด้วยกัน
ชลันธรค่อยๆ เปิดประตูเข้าห้อง แต่ว่าเสียงในห้องก็ยังเงียบอยู่ จนเธอต้องเข้าไปดูที่เตียงนอน สามคนพ่อลูกนอนกันไม่ยอมตื่น นี่ก็ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว แถมเจ้าตัวแสบเอาแป้งทาหน้าพ่อไว้เสียขาวโพลน
“คุณ...ตื่นอาบน้ำเถอะค่ะ เย็นแล้ว” ชลันธรเรียกคนเป็นพ่อก่อน แล้วค่อยๆ ปลุกเด็กน้อยทั้งสองคน
เดือนหนาวไม่ได้ไปหาเตชิตเกือบอาทิตย์แล้ว เพราะว่าติดพ่อ พ่อเพิ่งฟื้นก็แปลงร่างจากเด็กอัจฉริยะเป็นเด็กที่อ้อนพ่อเก่งไม่แพ้ดาวเหนือสักนิด
“อื้ม...กลับมาแล้วเหรอ” นาคิมตื่นมาพร้อมกับเด็กสองคนที่ลุกขึ้นแล้วขยี้
