ตำหนักไท่เฟย
“นังพระชายานั่น แจกจ่ายอาหารให้ชาวบ้านงั้นหรือ”
“ทูลไท่เฟย ใช่แล้วเพคะชาวบ้านต่างพากันสรรเสริญท่านอ๋องและพระชายาว่ามีคุณธรรมคิดถึงราษฎรในยามทุกข์ยากเพคะ”
“บังอาจนัก เหตุใดนาง…จึงไม่เอ่ยถึงข้าที่เป็นไท่เฟยด้วย คิดจะเอาหน้ากับพวกชาวบ้านอยู่ฝ่ายเดียวงั้นหรือ”
“ไท่เฟยเพคะเรื่องงานเลี้ยงค่ำนี้ของคุณหนูซ่ง…ยังต้องจัดการอยู่หรือไม่เพคะ”
“แน่นอนว่าต้องจัดสิ เราจัดเป็นการภายในอย่าได้ให้คนภายนอกเข้ามาวุ่นวาย”
“ทราบแล้วเพคะ”
กว่าจะแจกจ่ายเสบียงอาหารจนเสร็จเรียบร้อยก็กินเวลาไปถึงช่วงบ่าย เฟยเย่เดินกลับเข้ามาในตำหนักพร้อมกับไปอาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น แต่นางก็ผล็อยหลับไปในตอนบ่ายหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว
“ถวายบังคมท่านอ๋อง”
“ไม่ต้องปลุกนาง เจ้าออกไปเถอะ”
“เพคะ”
อาจิงเดินออกจากห้องไปแล้วเมื่อเห็นว่าท่านอ๋องเดินเข้ามาในห้องบรรทมของพระชายา เขาเดินมานั่งที่ข้าง ๆ เตียงของเฟยเย่ที่หล
