“ไท่เฟยเพคะ”
ซ่งฮูหยินเดินเข้ามาหาไท่เฟย นางเป็นญาติสนิทของไท่เฟยที่แต่งเข้าสกุลซ่ง ไท่เฟยเองก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน
“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะหาทางใหม่”
“ขอบพระทัยไท่เฟย ทูลลาเพคะ”
“ทูลลาเพคะ”
“อืม ไปเถอะ กลับดี ๆ นะ”
หยงไท่เฟยเดินกลับเข้าไปในตำหนักพร้อมกับความอับอายไม่น้อยเมื่อถูกท่านอ๋องหักหน้าอย่างไม่ไยดีเช่นนี้ นางทั้งโกรธทั้งโมโห แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะทำสิ่งใดท่านอ๋องก็ไม่เคยจะไม่ไว้หน้านางถึงเพียงนี้
“เหตุที่ท่านอ๋องเป็นเช่นนี้ คงไม่พ้นนังแพศยานั่นใช้มารยาแสร้งป่วยเพื่อดึงความสนใจอีกตามเคย”
“ไท่เฟยเพคะ เห็นบอกว่าพระชายาพอทรงทราบว่าท่านอ๋องจะเสด็จมางานเลี้ยงของพระองค์ก็ล้มป่วยอย่างไม่ทราบสาเหตุ บางทีนี่อาจจะเป็นแผนของนางตั้งแต่แรกเพคะ”
“มารยา คนชั้นต่ำย่อมใช้แผนการชั้นต่ำยิ่งนัก รอก่อนเถอะ อีกไม่นานข้าจะได้จัดการนางแน่ สืบข่าวหรือยัง รองแม่ทัพนั่นเมื่อใดจะเดินทางมาถึงเฉินโจว”
“ทูล
