หลินเฟยเย่หันไปมองหน้าจางหย่งที่ยืนรายงานอยู่และรีบถามเสียงดัง
“พวกนางอยู่ที่ไหน”
“ข้างล่างพ่ะย่ะค่ะ”
เฟยเย่วิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว ท่านอ๋องและจางหย่งจึงรีบวิ่งตามนางลงมา
“พระชายาเจ้าระวังหน่อย ระวังตกลงไป”
เฟยเย่วิ่งไปที่ด้านหลังซึ่งเป็นห้องกินข้าวของพวกสาวใช้ ร่างของอาจิงและแม่นมมีฟองบางอย่างอยู่ในปาก
“อาจิง!! แม่นมลี่!! เร็วเข้า รีบไปเอาไข่ดิบมาให้ข้า จางหย่ง ให้คนพาพวกนางไปที่ห้องด้านในเร็วเข้า”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“เรียกหมอมา”
“ไม่ต้อง!! ข้าจัดการเอง หลีกไปให้หมด”
“เฟยลี่ แต่พวกนางถูกพิษ”
“หลีกไปให้หมดไม่ได้ยินหรือ!!”
จางหย่งและทหารองครักษ์อุ้มแม่นมและอาจิงไปที่ห้องตามที่พระชายาบอก สาวใช้อีกสามคนนำไข่ดิบมาให้พระชายา
“ออกไปให้หมด หากข้าไม่เรียกห้ามผู้ใดเข้ามา”
“เฟยลี่ ให้ข้าเข้า…ไป...”
“ปัง!!”
ประตูถูกปิดใส่หน้าท่านอ๋องที่พยายามจะเข้าไป พวกเขารออยู่หน้าประตู ท่านอ๋องจะเปิด
