บทที่2 เจ้านายระยำ
1202 คำ
หลายวันต่อมา หลังงานศพผ่านพ้นไป มรดกมูลค่าหลายล้านของราตรีก็ตกทอดมาเป็นของสุนทร แน่นอนว่านงนุชและนิ่มก็ต้องมีส่วนได้ด้วย สามพ่อแม่ลูกใช้เงินอย่างมือเติบ สุนทรผู้เป็นพ่อหมดไปกับการพนัน ส่วนภรรยาและลูกสาวก็หมดไปกับของแบรนด์เนม
"ซักให้มันดีๆ หน่อยนะยะ ถ้าเสื้อตัวไหนเป็นรอยแม้แต่ปลายเล็บก้อย ฉันจะบอกให้คุณแม่ให้หักเงินเดือนแกกับยายแกให้หมด"
"ค่ะ" เพลงพิณก้มหน้ารับคำแล้วนำเสื้อผ้าแบรนด์หลายสิบตัวที่นิ่มเพิ่งไปช็อปปิงมาเมื่อวานไปซักและอบอย่างดี
"อบเสร็จแล้วเอ็งก็รีบรีดให้คุณนิ่มเลยนะ เดี๋ยวยายจะออกไปจ่ายตลาดสักหน่อย"
"จ้ะยาย"
เพลงพิณรีบรีดชุดราคาแพงของคุณหนูนิ่มตามที่ยายบอก เธอพอจะรู้ว่าที่ยายกำชับแบบนี้ก็เพราะถ้านิ่มอยากใส่ชุดใหม่ขึ้นมาแล้วไม่ได้ใส่จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
ยืนรีดหลังขดหลังแข็งอยู่เกือบสองชั่วโมงก็เสร็จ จากนั้นเพลงพิณก็เอาเสื้อผ้าทั้งหมดขึ้นไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าในห้องนอนสีหวานตามฉบับลูกคุณหนู ในบรรดาเสื้อผ้าราคาแพงในตู้ทั้งหมด มีชุดนักศึกษาเพียงชุดเดียวที่ทำให้เพลงพิณแอบอยากลองหยิบมาสวมใส่ดูสักครั้ง
"ลองใส่ดูสักครั้งคงไม่เป็นไรหรอก" เธอก็แค่อยากจะเห็นตัวเองในชุดนักศึกษาสักครั้ง นิ่มเพิ่งออกไปข้างนอกกับนงนุชเพราะฉะนั้นไม่มีทางกลับมาภายในสิบนาทีนี้แน่ๆ คิดได้ดังนั้น เพลงพิณก็หยิบเสื้อนักศึกษาและกระโปรงทรงเอมาสวมอย่างไว
"สวยจัง" เพลงพิณมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ หมุนตัวไปมา
แกร็ก...ทันใดนั้นเองก็มีคนเปิดประตูเข้ามา
"ขึ้นมาทำอะไรในห้องนี้...แล้วนั่นเธอเอาชุดนักศึกษาน้องนิ่มมาใส่ทำไม"
"คุณสุนทร!"
"จะว่าไปเธอใส่ชุดนี้แล้วดูเซ็กซี่ดีนะ" สุนทรเลียริมฝีปาก ชุดนักศึกษาของนิ่มรัดติ้วไปทุกสัดส่วน ทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของเพลงพิณชัดเจน เด็กคนนี้พอแตกเนื้อสาวแล้วก็ยิ่งสวยเหมือนดอกไม้แรกแย้ม
"หนูจะรีบไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้ค่ะ" หมายถึงกลับไปเปลี่ยนที่ห้องเธอนะ
"เปลี่ยนทำไมใส่แบบนี้ดีออก รู้มั้ยว่ามันทำให้ไอ้แก่อย่างฉันกระชุ่มกระชวยมาก" สุนทรพูดพลางขยับเข้ามาใกล้
"คุณสุนทรอย่าล้อเล่นหนูแบบนี้สิคะ ถ้าคุณนายมาได้ยินเดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่" เพลงพิณยังคงทำใจดีสู้เสือ ยกนงนุชมาอ้างเผื่อว่าสุนทรจะได้สติว่าพูดอะไรออกมา
"อีแก่นั่นน่ะเหรอ ป่านนี้คงกำลังถลุงเงินแม่ฉันอย่างมีความสุขอยู่ที่ห้างที่ไหนสักที่ กว่าจะกลับตอนนั้นฉันกับเธอคงขึ้นสวรรค์กันไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เป็นเมียฉันเถอะนะเพลงพิณ แล้วฉันจะทำให้เธอได้ใส่ชุดนี้ทุกวัน" อันที่จริงสุนทรแอบมองหลานสาวยายสายใจมานานแล้ว แต่เพราะมารดายังอยู่เลยทำอะไรไม่ได้
"ขอโทษนะคะ แต่พิณไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร" เพลงพิณรีบคว้าเสื้อผ้าตัวเอง สับเท้าไปที่ประตู
ทว่า...
ตุบ!
"กรี๊ดดด!" ร่างเล็กร้องกรีดร้องเมื่อถูกจิกผมจากข้างหลัง ก่อนจะถูกเหวี่ยงขึ้นเตียง สุนทรตามมาคร่อมทับ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเป็นอย่างแรก เพลงพิณพยายามตั้งสติ ทั้งที่หวาดกลัวแทบขาดใจ
"พิณยอมคุณสุนทรก็ได้ แต่ว่าพิณยังไม่เคย คุณสุนทรช่วยใจดีกับพิณหน่อยนะคะ"
"อะไรนะนี่เธอยังไม่เคยงั้นเหรอ!"
"ค่ะ"
"ไม่น่าเชื่อ ขนาดยัยนิ่มยังเสียซิงตั้งแต่สิบสี่" ยิ่งได้ยินว่าเพลงพิณยังบริสุทธิ์ผุดผ่องสุนทรก็ยิ่งหื่นขึ้นสมอง หลุบมองกึ่งกลางกายเพลงพิณด้วยสายตาน่าขยะแขยง
"เพราะฉะนั้นขอเวลาพิณเตรียมตัวเตรียมใจในห้องน้ำสักนาทีนะคะ แล้วหลังจากนั้นคุณสุนทรอยากจะทำอะไรกับพิณก็เชิญตามสบายเลย"
"ก็ได้" สุนทรยอมถอย เพลงพิณจึงฉวยจังหวะนี้คว้าเอื้อมมือคว้าโคมไฟฟาดลงบนศีรษะเกือบล้านของสุนทรเต็มแรงภายในเสี้ยววินาที
เพล้ง!!
"โอ้ย!! อีพิณ! นี่มึงหลอกกูเหรอ"
เพลงพิณไม่รอช้าตีหัวสุนทรเสร็จร่างเล็กก็รีบวิ่งออกมา ในขณะที่สุนทรก็วิ่งตามมาจิกหัวเธอจากด้านหลังได้ทันอีกครั้งด้วยใบหน้าอาบเลือด
"ฤทธิ์เยอะนักนะมึง คิดว่าทำกูหัวแตกแล้วกูจะปล่อยให้มึงหนีไปได้ง่ายๆ เหรอ"
"ปล่อยพิณนะ!"
"ปล่อยให้โง่น่ะสิ มานี่เลยนังตัวดี"
"เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรกันดังไปถึงข้างนอกเลย"
"นี่คุณไม่ได้ไปช็อปปิงกับลูกที่ห้างเหรอ" สุนทรหน้าซีด เมื่อเห็นนงนุชเดินเข้ามาในบ้าน
"นุชลืมกระเป๋าตังค์เลยกลับมาเอา ให้ยัยนิ่มรออยู่ที่ห้าง แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณกับนังพิณมายืนกอดกันกลมอยู่ตรงนี้" นงนุชเพิ่งสังเกตเห็นว่าสามีกับหลานสาวคนใช้อยู่ในอิริยาบถไหน
"ฮึก คุณนายช่วยพิณด้วยค่ะ คุณสุนทรจะข่มขืนพิณ"
"อะไรนะ! นี่คุณจะข่มขืนนังพิณมันจริงๆ เหรอ"
"ไม่จริง! คุณอย่าไปเชื่อมันนะคุณนุช มันนั่นแหละที่ใส่ชุดนักศึกษาของยัยนิ่มมาอ่อยผมก่อน พอผมไม่เล่นด้วยมันก็เอาโคมไฟฟาดหัวผมแตกยับ"
ขวับ!
"ไม่จริงนะคะ พิณไม่เคยอ่อยคุณผู้ชาย" เพลงพิณส่ายหน้าปฏิเสธจนคอแทบหลุด
"กล้าอ่อยผัวกูเหรอ วันนี้มึงอย่าอยู่เลยอีหมาเลี้ยงไม่เชื่อง กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา!" นงนุชหวงผัวจนเลือดขึ้นหน้าพุ่งเข้ามาตบเพลงพิณไม่ยั้งจนร่างเล็กล้มไปกองกับพื้น กว่าจะหนำใจเพลงพิณก็น่วมไปทั้งตัว ที่ไม่ตอบโต้ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ไหว แต่เธอกลัวว่าจะทำให้ยายมีปัญหา
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
ยายสายใจกลับมาจากตลาดก็ตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นหลานสาวในสภาพยับเยิน
"ใครทำ"
"กูทำเองมีอะไรมั้ยอีสาย"
"คุณนายมาทำนังพิณทำไมคะ มันไปทำอะไรให้"
"แล้วแกสอนหลานยังไงให้มันร่านขนาดมาอ่อยผัวเจ้านาย"
"จริงเหรอพิณ?" ยายสายใจหันมาถามหลานสาว
"ฮึก ไม่จริงจ๊ะ ยายอย่าไปเชื่อคุณนายนะจ๊ะ คุณสุนทรต่างหากที่จะข่มขืนฉัน"
"ยังจะตอแหลอีก พวกมึงสองยายหลานอยากไม่มีที่ซุกหัวนอนมากใช่มั้ย"
"มึงไม่ต้องไล่พวกกูหรอกอีคุณนายระยำ สิ้นคุณท่านแล้ว พวกกูก็ไม่อยากอยู่รับใช้พวกมึงนักหรอก ไปพิณไปเก็บเสื้อผ้า ยายจะพาเอ็งไปอยู่ที่อื่น"
- ผู้เขียน
