“เอาเป็นว่าฉันไม่ได้เข้ามาทำงานนี้เพราะความสามารถแล้วกัน ได้งานเพราะหน้าตาล้วนๆ”
ศิวัฒน์ยิ้มๆ “แต่คุณพิสูจน์ตัวเองได้แล้วไง ผมว่าไอ้เปรมมันโอเคกับคุณนะ ผมไม่เคยเห็นมันสนิทกับเลขาคนไหนของมันเลย นอกจากคุณ”
เธอกรอกตามองบน ยกเบียร์ขึ้นซด “สนิทอะไรกันล่ะคุณ เขาเห็นฉันเป็นแค่หุ่นยนต์รับใช้ของเขานั่นแหละ”
“น้อยใจเหรอ”
“เปล่าซะหน่อย” โดนจี้ใจดำเข้าอย่างจัง เกือบไปไม่เป็นเลย เลยยกเบียร์ขึ้นดื่มกลบเกลื่อน “ฉันแค่รู้สึกเหนื่อย ๆ น่ะ”
“ท่าทางจะเหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกายนะ ผมว่าคุณดูมีความสุขจะตายเวลาเจ้านายคุณใช้งาน”
ทำเป็นมองออก...
“แต่เป็นหุ่นยนต์ก็ต้องชาร์ตแบตค่ะ มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องซ่อมแซมอะไหล่” โดยเฉพาะหัวใจที่กำลังเจ็บหนัก “ฉันอยากหาที่ๆเหมาะกับฉัน ไม่ต้องเป็นพื้นที่ปลอดภัยก็ได้ ขอแค่มีอากาศดีๆให้หายใจก็พอ”
“แต่ไอ้เปรมมันชอบคุณมากเลยนะ คนอย่างมันไม่ใช่จะยอมรับใครง่ายๆนะ”
“เดี๋
