หลายวันต่อมา...
สงคราม....
วันนี้เป็นวันที่ขวัญจะต้องเข้ารับการผ่าตัดดวงตาทุกคนมาให้กำลังขวัญจนล้นห้องไม่ว่าจะเป็นพ่อผมแม่ผมพี่ชายผมรวมถึงไอ้เฟยที่มันพาน้องสาวของมันมาด้วย แม้ผมจะไม่อยากให้มันมาแต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะคนที่อนุญาตให้มันมาก็คือแม่ผมเอง แม่บอกว่าแม่เป็นแฟนคลับมันห้ามผมพูดจาไม่ดีกับมันด้วยผมเลบทำได้แค่เหล่ตามองมันเวลาที่มันเข้าใกล้เมียผม
"คุณครูคนสวยต้องรีบหายนะคะแล้วกลับมาสอนฟรังเหมือนเดิมสู้ๆ นะคะ" น้องฟรังจับมือขวัญแล้วก็ให้กำลังใจ
"ขอบคุณนะคะน้องฟรัง^^" ขวัญยิ้มสดใสซึ่งพอเห็นเธอยิ้มได้ผมก็มีความสุขจนกระทั่ง
"ขวัญฉันขอเอาใจช่วยให้เธอหายแล้วกลับมามองเห็นได้อีกครั้งนะ"
"ขอบใจนะเฟย^^" ทำไมต้องยิ้มให้มันผมอยากจะถามเมียแต่ก็ไม่กล้า
"เอาล่ะให้เมื่อทุกคนอวยพรให้กำลังใจขวัญกันหมดแล้วเหลือแต่ตาครามคนเดียวแม่ว่าเราออกไปหากาแฟทานกันดีกว่าไหมปล่อยให้สามีภรรยาเค้ามีเวลาได้คุยกันให
