สงคราม.....
ผมกลับขึ้นมาบนห้องพร้อมกาแฟที่เพิ่งชงมาคือผมไม่อยากทิ้งของขวัญไว้นานผมยืนมองคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียงใบหน้าของเธอยังมีคราบน้ำตาโดยมีป้าแม่บ้านนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง
"เมื่อกี้คุณขวัญละเมอแล้วก็ร้องไห้ค่ะคุณคราม" แม่บ้านที่ผมให้มาเฝ้าขวัญบอกกับผม
"ขอบใจป้ามากนะที่มาเฝ้าขวัญให้ผมเดี๋ยวผมดูแลเธอต่อเองป้าไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปช่วยงานบ้านคุณย่า"
"ค่ะ" หลังจากป้าแม่บ้านออกไปผมก็เดินมานั่งข้างเตียงแล้วหยิบทิชชู่เพื่อมาเช็ดน้ำตาให้ขวัญ
"ฮึก ฮึก แม่จ๋า แม่อย่าทิ้งขวัญแม่อย่าทิ้งขวัญ ฮือออขวัญสัญญาจะไม่ดื้อจะไม่กินเยอะขวัญจะทำงานเอาเงินให้แม่ ฮือออ ฮือออ" ผมชะงักมือเมื่อคนที่นอนอยู่ละเมอขึ้นมาอีกครั้ง
"อย่าขังขวัญไว้ในนี้ ฮือออขวัญกลัวแล้วฮือออ ฮือออ คุณอุษาปล่อยขวัญออกไป ฮือออ ฮืออออ"
"คุณเอมอย่าตีขวัญขวัญเจ็บ ฮืออออ ขวัญเจ็บ ฮืออออ"
"พี่ครามช่วขวัญด้วย พี่ครามขวัญว่า
