หวงรัก 3 หัวขโมย
1407 คำ
เหตุการณ์ก่อนหน้า
ตึกตึก
เสียงสองเท้าหนักของไต้ฝุ่นสาวเท้าเดินเข้ามาในกลุ่มของตัวเองที่นั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนบริเวณข้างตึกวิศวะพร้อมกับสายตาของนักศึกษาหลายคนที่คอยจับจ้องมาที่เขา
เพราะเขาคือ ‘ไต้ฝุ่นตัวตึงวิศวะ’ หนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของมหาลัย เรียนอยู่วิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมโยธา โดยที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ที่มีทั้งโครงการบ้านหรูและคอนโดใจกลางเมืองมากมาย
"เออไอ้ฝุ่น บิกไบก์ไปไหนวะ ทำไมวันนี้ถึงขับ
พอร์ชมา" เสียงโซ่เอ่ยถามไต้ฝุ่นทันทีเมื่อเขาเดินมาถึง
"อยู่อู่เฮียกวิน" ไต้ฝุ่นเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"อยู่อู่? ทำไมรถมึงถึงได้เข้าอู่วะ" ควินตันเพื่อนในกลุ่มอีกคนเอ่ยถามต่อด้วยสีหน้าสงสัยอยากรู้
"เมื่อไม่กี่วันก่อนกูเจอพวกไอ้เหี้ยบูม" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยตอบ
บูมคือคู่อริของไต้ฝุ่น มีเรื่องบาดหมางกันมาหลายครั้ง แต่สาเหตุหลัก ๆ มาจากการไม่ชอบขี้หน้ากันโดยสันดาน พวกเขาเจอกันที่สนามแข่งรถและทั้งคู่คือคู่แข่งกันนั่นเอง
"แล้วไงต่อ มีมวย?" โซ่เลิกคิ้วถาม
"ยัง" ไต้ฝุ่นเอ่ยตอบ
"ดีนะที่มึงตอบยัง ถ้ามีแล้วไม่ชวนกู กูอาจจะมีมวยกับมึงแทน" ควินตันเอ่ยต่อด้วยสีหน้าเอาเรื่อง พวกเขาเป็นพวกถึงไหนถึงกันอยู่แล้ว โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้
"งั้นมันเกี่ยวกับรถบิกไบก์ของมึงยังไง" โซ่เอ่ยถามไต้ฝุ่นต่อเมื่อเห็นว่ายังไม่ได้คำตอบในสิ่งที่อยากรู้
"กูก็แค่ขับของกูมาดี ๆ แล้วพวกมันทำห้าวมาบิดใส่กู ถ้าแม่งจะเปิดกูก็พร้อมบวก สันติไม่ใช่ทางออกก็ต้องเจอส้นตีนกูหน่อย แต่ว่ายังไม่ทันได้เปิด"
"?" โซ่และควินตันนั่งฟังสีหน้าอยากรู้
"กูดันดวงซวยไปเจอยัยเด็กบ้าคนหนึ่งที่ข้ามถนนไม่ดูตาม้าตาเรือซะก่อน ก็เลยหักหลบเธอแล้วล้มนิดหน่อย"
"ใครวะ" ควินตันยกมือขึ้นมากอดอกถามต่อ
"กูจะรู้ไหม? เอาเป็นว่าเธอคนนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้รถสุดที่รักกูเข้าอู่"
"พูดแล้วก็หงุดหงิด" ไต้ฝุ่นดันตัวลุกขึ้นพร้อมกับควักซองบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อช็อปออกมา ก่อนจะสาวเท้าหมายจะเดินไปสูบบุหรี่ที่หลังตึกที่ประจำของเขา
"จะดูดอีกเหรอวะ จะถึงเวลาขึ้นห้องเรียนแล้วนะเว้ย" โซ่เอ่ยบอกไต้ฝุ่นพร้อมกับหลุบมองนาฬิกาในข้อมือตัวเอง
"ไปกันก่อนเลย กูไม่รีบ" ไต้ฝุ่นเอ่ยตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปอย่างไม่สนใจ เขาเป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ไม่ชอบสนใจหรือวุ่นวายกับใคร และรักพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง
"จ้า เดี๋ยวสมพรสุดที่รักก็เล่นมึงอีกอะ อย่าสายมากแล้วกัน" เสียงโซ่ตะโกนตามหลัง ไต้ฝุ่นไม่ตอบเขาเพียงยกนิ้วกลางขึ้นมาชูให้เพื่อนสนิทของตัวเอง
จากนั้นร่างสูงก็สาวเท้าเดินไปบริเวณหลังตึกพร้อมกับซองบุหรี่ในมือ
แต่ขณะนั้นเอง
หมับ!
เขาก็รับรู้ได้ถึงมือของใครบางคนที่จับชายเสื้อของตัวเองไว้ ไต้ฝุ่นหันขวับไปมองอย่างไวด้วยสีหน้าเอาเรื่อง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นผู้หญิงตัวเล็กที่คุ้นตาตรงหน้า
"พี่!" คนตัวเล็กเบิกตากว้างตกใจ เธอทำหน้าเหมือนคนเห็นผี ไต้ฝุ่นใช้สายตามองเธอก่อนหัวสมองจะค่อย ๆ ฉายความทรงจำเมื่อไม่กี่วันก่อนขึ้นมา
เธอคนที่ทำให้รถเขาล้มวันนั้น
"มาจับก้นฉันทำไม เป็นโรคจิตเหรอ?" เจ้าของใบหน้าหล่อเลิกคิ้วถาม
"จับก้น?! เรายังไม่ได้ทำแบบนั้นเลยเถอะ อีกอย่างเราจับชายเสื้อพี่ต่างหาก" เรียวปากสวยเอ่ยตอบ ก่อนจะรีบปล่อยมือตัวเองออก
"แล้วมาจับทำไม รู้ไหมว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาถูกตัว" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ในหัวพลางคิดว่าเธอคงพิศวาสเขาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ และกำลังอยากจะแสดงตัวเข้ามามีบทบาทในสายตาเขา
"แล้วคิดว่าเราอยากถูกตัวพี่นักรึไง" หรือว่าไม่ใช่แบบที่กูคิดวะ
"เหรอ? งั้นเธอจะเสนอหน้าอยู่ตรงนี้ทำไมไม่ทราบ" หึ จะมาบทปากแข็งสินะ คิดว่าฉันจะคล้อยตามเธออย่างนั้นเหรอ ผู้หญิงแม่งน่ารำคาญจริง ๆ
"เพราะเราจะเอาไอ้นั่น" เรียวปากอวบอิ่มพูดมือก็ยกขึ้นมาชี้ แต่ดวงตาคมชะงักรีบเอามือกุมเป้ากางเกงตัวเอง
"เฮ้ย! โรคจิตปะวะ อยู่ ๆ มาชี้เป้ากางเกงคนอื่นแล้วบอกว่าจะเอา" ไต้ฝุ่นพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมากุมเป้ากางเกงตัวเองและทำท่าทีหวาดกลัวใส่เธอ
ต้นหลิวรีบยกมือขึ้นมาทำท่าปฏิเสธ ก่อนจะรีบเอ่ยอธิบาย
"มะ ไม่ใช่แบบนั้น เราหมายถึงพวงกุญแจต่างหาก"
"เอาพวงกุญแจของเราคืนมา" มือเรียวของเธอแบขึ้นตรงหน้าของไต้ฝุ่น หมายต้องการจะเอาของตัวเองคืน
"คนขี้ขโมย" เรียวปากสวยพูดขึ้นดวงตากลมจ้องคนตรงหน้าบ่งบอกถึงความไม่พอใจ ทำเอาไต้ฝุ่นชะงักกับสายตานั้น
"เธอรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นของเธอ" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยตอบด้วยท่าทีไขสือ ทำเอาต้นหลิวขมวดคิ้วแน่น
"ก็มันเป็นพวงกุญแจสั่งทำ มันมีแค่อันเดียวแล้วอีกอย่างของเราก็หายไปในวันนั้น ไม่สิ! ไม่ได้หาย โดนพี่ขโมยไปต่างหาก…ไอ้คนนิสัยไม่ดี"
"นอกจากจะเป็นนักเลง ยังเป็นขโมยด้วยสินะคะ"
"ปะ เป็นนักเลง?! เฮ้ย…พูดไรของเธอวะ" ไต้ฝุ่นขมวดคิ้วจ้องมองคนตัวเล็กตรงหน้ากลับด้วยสีหน้าหงุดหงิด
หน้าตากูหล่อเหลาระดับดาราแต่เธอเสือกจ้องหน้ากูแล้วเรียกว่านักเลง ไอ้ไต้ฝุ่นรับไม่ได้อย่างแรง
"พี่จะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราพี่แค่เอาของของเราคืนมาก็พอ" มือเล็กแบอยู่ตรงหน้าหวังจะเอาของของตัวเองคืน
"เอามาสิคะ"
"ไอ้นี่น่ะเหรอ ทำไม? ของแฟนเหรอถึงได้ดูหวงนัก" ต้นหลิวขมวดคิ้วแน่น เมื่อเห็นไต้ฝุ่นหยิบพวงกุญแจของตัวเองมาชูต่อหน้า
"มันไม่ใช่เรื่องของพี่! เอาของเรามานะ" พอเห็นแบบนั้นเธอก็ทำท่าจะกระโจนเข้าไปเอาพวงกุญแจของตัวเองมา
พรึบ!
แต่ไต้ฝุ่นก็ชูพวงกุญแจในมือขึ้นเหนือหัว ทำให้
ต้นหลิวที่พุ่งตัวจะไปเอาพวงกุญแจเสียหลักชนเข้ากับอกแกร่งของเขาเต็ม ๆ
ปัก!
"อ๊ะ!" ต้นหลิวร้องออกมาเบา ๆ ส่วนไต้ฝุ่นก็ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเนื้อตัวของเขาและเธอแนบชิดกันจนไต้ฝุ่นได้กลิ่นหอมหวานออกมาจากร่างกายของต้นหลิว
จากนั้นเท้าเล็กก็ถอยออกมาจากตัวไต้ฝุ่นก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหน้าผากตัวเองเบา ๆ
"เจ็บชิบเป๋ง หัวโนแล้วมั้ง"
"แล้วพี่จะหยิบมันชูขึ้นทำไม เอาของเราคืนมานะ" ต้นหลิวเอ่ยด้วยสีหน้ากริ้วโกรธ ตัวสูงเหมือนเปรตใครจะเอาถึง พี่เขาสูงเกือบร้อยเก้าสิบได้เลยมั้ง แล้วเราที่สูงแค่ร้อยห้าสิบแปด
"อยากได้เหรอ? ถ้าอยากได้ก็มาหยิบเอา" ไต้ฝุ่นนึกบ้า เขาพูดขึ้นก่อนจะเอาพวงกุญแจของต้นหลิวหนีบไว้ที่ตรงเข็มขัดเพื่อให้มันห้อยลงตรงเป้ากางเกงตัวเอง
"มาหยิบเอาดิ อยากได้ไม่ใช่เหรอ"
เราชะงักมองการกระทำพี่เขา ไอ้บ้านี่มันโรคจิตชั้นดีเลยจริง ๆ สินะ จะมาลองดีกับต้นหลิวเหรอ
ป๊าบ!
เท้าเล็กเตะอัดเข้าไปบริเวณเป้ากางเกงของรุ่นพี่
วิศวะหนุ่มเต็มแรง
"ไอ้คนโรคจิต!"
"ไอ้นักเลงโรคจิต!!"
"โอ๊ยยย!! ไอ้เหี้ยเอ๊ย" ไต้ฝุ่นพูดขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บปวดมือก็กุมเป้ากางเกงตัวเองแน่น สายตาคมมองตามแผ่นหลังเล็กที่สับขาวิ่งหนีออกไปอย่างคาดโทษ
"โอ๊ยยย! แม่งเอ๊ย ไอ้จ้อนลูกพ่อ อดทนไว้นะลูก"
- ผู้เขียน
