ตอนเย็น คาเฟ่ใกล้มอ
เสียงกระดิ่งดัง กริ๊งงง ทันทีที่ประตูถูกผลักเข้าไป กลิ่นกาแฟหอมอบอวลสองสาวสวยต่างเดินมานั่งโต๊ะริมหน้าต่าง
ลินยิ้มสดใสอย่างคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่
“พี่มีนาอยากทานอะไรสั่งเลยนะคะ เดี๋ยวลินเลี้ยงเองค่ะ”
มีนาขยับยิ้ม...ยิ้มแบบพยายามกดความตื่นเต้นปนคาดหวังเอาไว้
วันนี้เธอมาที่นี่…เพื่อปิดรอยปริร้าวที่อาจทำให้ทุกคนจับพิรุธบ้านของเธอได้
“งั้นพี่ขอสตรอว์เบอร์รี่ชีสเค้กนะจ๊ะ”
เธอพูดเสียงหวานแล้วพิงเก้าอี้อย่างคนมั่นใจในเกมของตัวเอง
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
ลินยิ้มตาใส
“เรื่องอะไรเหรอคะ?”
มีนาเกลี่ยผมตัวเอง แล้วพูดเนิบ ๆ
“พี่ได้ยินมานะว่า…เราน่ะ เป็นคุณหนูของตระกูลมหิธรานนท์ด้วยใช่ไหม คงจำพี่ไม่ได้หรอก เพราะเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศใช่ไหมล่ะ”
ลินเลิกคิ้ว แต่ไม่ได้สงสัยอะไรมาก เพราะเธอเป็นลูกแม่บ้าน เพิ่งย้ายมาอยู่กับแม่จากต่างจังหวัด
“เอ่อ…พี่คือ…?”
มีนารีบชิงพูด
“ก็พี
