บรืนนนนนน!!
เสียงเครื่องยนต์ของออโต้กระชากจนเครื่องแทบพัง
ก่อนที่รถพุ่งเข้าโรงพยาบาลด้วยความเร็วสูง
“ไอ้คิณ! มึงทนหน่อยนะเว้ย!”
ออโต้ตะโกน ทั้งที่คิณตาเหลือกเหมือนจะหลับคาไหล่ของเขา
ส่วนไทม์ที่นั่งข้างคนขับลอบมองเพื่อน
ใบหน้าคิณซีดเผือด ริมฝีปากกลายเป็นสีม่วงคล้ำ แขนขาเย็นเฉียบเหมือนคนอยู่บนเทือกเขาหิมาลัย
“มึงแม่งบ้า…แต่กูแม่งก็สงสารมึงฉิบหาย”
ไทม์ก็ไม่วายที่จะด่าเพื่อนไปหนึ่งกรุบ
เพียงชั่วพริบตา
เอี๊ยดด!
รถคันหรูเบรกสนิทที่หน้าตึกฉุกเฉิน
ออโต้กระโดดลงไปอุ้มคิณทั้งตัว
เหมือนจะวิ่งแข่งกับความตายของเพื่อน
“ช่วยด้วยครับ!! มีคนตกน้ำ ร่างกายมีอุณหภูมิต่ำ ตอนนี้สลบไปแล้วครับ!!!”
พยาบาลสองสามคนรีบเข็นเตียงออกมา
ช่วยประคองคิณขึ้นเตียงฉุกเฉิน
ไทม์รีบส่งกำไลให้พยาบาล
“นี่…นี่ของคนไข้ ฝากเก็บให้ดี ๆ ด้วยนะครับ ของสำคัญมาก! ถ้ามันอาการคงที่ วางไว้กับตัวมันนะครับ ผมกลัวว่ามันตื่นขึ้
