ตู้ม!!
เสียงร่างสูงกระแทกลงผิวน้ำดังสะท้อนทั่วสระ
จนรุ่นพี่ที่เดินผ่านยังต้องหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้น
ส่วนออโต้กับไทม์ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทที่สุดรีบวิ่งมาที่ขอบสระแทบจะพร้อมกัน
บริเวณผิวน้ำ...น้ำแตกกระจายเป็นวง
ก่อนที่ผิวน้ำจะกลับมาเรียบเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น…
แต่คนที่ถูกกลืนอยู่ใต้น้ำ
ยังคงไม่มีทีท่าจะโผล่ขึ้นมาเลยแม้แต่นาทีเดียว
“ไอ้เหี้ยคิณ…มึงลงลึกเกินไปแล้ว!”
ออโต้สบถ เสียงสั่นแบบไม่เคยเป็น
ไทม์เองก็กัดฟันแน่น
ใจมันหายร่วงเหมือนกำลังจะดูเพื่อนจมน้ำตายตรงหน้า
จนครบหนึ่งนาที…
สองนาที…
สาม…
“เชี่ยละ มึงขึ้นมาทีเถอะไอ้คิณ...”
พร๊วด!!
ร่างสูงผุดขึ้นจากผิวน้ำ
หอบหายใจแรง น้ำไหลพรากจากผมและแผงอก
ลมหายใจสะอื้นหอบเหมือนวิ่งหนีตายมาเป็นกิโล
ออโต้ถึงขั้นทรุดลงกับพื้นแล้วถอนหายใจดังลั่น
“ไอ้เหี้ย กูนึกว่ามึงไม่ขึ้นมาแล้ว!”
ไทม์เองก็ตบหน้าอกตัวเอง
“เล่นหายไปเป็นนาทีแบบนี้ กู
