“เด็กในสังกัดเหรอ” ริต้านั่งกอดอกพิงหลังกับเก้าอี้ท่าทางสบาย สายตายังคงจับจ้องมาที่กองทัพเพื่อรอคำตอบ
“ปะ เปล่าสักหน่อย” กองทัพตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะทั้งน้ำเสียงและสายตาที่ริต้าส่งมาทำให้เขาสัมผัสพลังบางอย่างได้
“อ๋อเหรอ” ประโยคลากยาวของริต้าตอบกลับกองทัพด้วยน้ำเสียงประชด
“หึงผมเหรอ”
“บ้า!! ทำไมฉันถึงต้องหึงคนอย่างนายด้วย” ริต้ารีบตอบกองทัพด้วยน้ำเสียงที่ติดหงุดหงิด จนทำให้กองทัพถึงกับยิ้มออกมาด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับของเขา
“หึงผมก็ได้นะ ผมไม่ว่า!!ให้สิทธิ์คุณเต็มคาราเบลเลย”
“เหอะ!!ให้ตะวันออกทางทิศใต้ก่อนเถอะ แล้วค่อยมาพูดเรื่องนี้กันค่ะคุณกองทัพ”
“ครับ”
หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเสร็จเรียบร้อย กองทัพก็พาริต้าไปร้านตัดชุดแต่งงานที่แม่ของเขานัดเอาไว้ให้ทันที เพราะเขาต้องทำเวลาให้เร็วที่สุด เพราะงานแต่งของเขาถูกจัดขึ้นภายในเดือนหน้าซึ่งงานแต่งก็ยังไม่ได้มีอะไรคืบหน้าเลย
