ฟูชิงเดินขึ้นมานั่งหย่อนขารอ เพราะดูเหมือนจินอ๋องจะเข้าไปนาน
“ท่านอ๋องลืมสิ่งใดหรือเพคะ”
หรูซินเปิดม่านเข้าไปนั่งด้านในก่อนจะเอ่ยขึ้น “คงลืมบางสิ่งที่สำคัญไปกระมัง” เอ่ยแล้วก็ยิ้มบาง
ช่วงเวลาที่ย้ายเข้ามาอยู่ในจวน นางรับรู้ได้ว่าจินอ๋องรู้สึกผิดมากเพียงใด บางคืนเขานอนฝันและกล่าวคำขอโทษเสียงสั่นเครือก็มี จนนางแทบอดใจไม่ไหวบอกเล่าความจริงให้เขาฟังเสีย ทว่าบอกไปแล้วจินอ๋องรู้สึกผิดไปมากกว่าเดิมจะทำเช่นไร
สำหรับหรูซินคิดว่า ในเมื่อทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ตัวนางก็ได้กลับมาเกิดใหม่และครองคู่กับเขาอีก จะสร้างเรื่องให้มันยุ่งยากบั่นทอนความรักลงทำไมกัน ปล่อยทุกอย่างจบลงเพียงเท่านี้ดีกว่า อีกหน่อยเวลาก็จะช่วยให้จินอ๋องลืมไปเอง เพราะถึงอย่างไรซูเฟยก็ไม่ใช่สตรีที่ดีนัก
หากไม่มีใจริษยาอยากได้เขามาครอบครองตั้งแต่แรก เรื่องก็คงไม่เป็นเช่นนี้ ซูเฟยอาจได้แต่งงานกับบุรุษที่ดีต่อนาง มีบุตรที่น่ารักเต็มเรื
