สองพ่อลูกมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมายังบุรุษที่ทรงอำนาจ ซึ่งใบหน้าเขาก็ยังคงเปื้อนยิ้ม
“ท่านพ่อ ท่าทางของท่านอ๋องไม่ต่างจากเด็กหนุ่มที่กำลังมีความรักเลยนะขอรับ คงไม่ใช่ว่าพระองค์ทรงแอบพึงใจหรูซินอยู่หรอกนะ” ถานเหว่ยเอ่ยเบาๆ กับบิดา
“จะเป็นไปได้เยี่ยงไร ท่านอ๋องไม่เคยพึงใจสตรีใดเลย อีกอย่างสองคนนี้ไม่เคยพบกันเลยไม่ใช่หรือ” ฝ่ายพ่อก็เอ่ยขึ้นเบาๆ สายตาก็คอยเหลือบมองจินอ๋อง ซึ่งยามนี้กำลังสั่งงานคนของเขาอยู่ ตนและบุตรจึงได้โอกาสพูดคุยกัน
“คงไม่ใช่ว่าเห็นน้องสี่ในวันงานโคมไฟแล้วถูกชะตาหรอกนะขอรับ วันนั้นได้ยินว่าท่านอ๋องมาส่งจนถึงหน้าจวน ทว่ามีน้องรองด้วย ลูกเลยไม่ได้สงสัย ปกติจินอ๋องไม่เคยใส่ใจสตรีที่จะแต่งเข้าจวนเลย นี่อาจเป็นอีกสาเหตุที่ฝ่ายนั้นลงมือกับมู่หลิงหลังจากคืนนั้น”
“หากเป็นเช่นนี้ หรูซินจะไม่ตกที่นั่งลำบากหรือ” ใต้เท้าเฉียวเริ่มเป็นห่วงบุตรสาวมากขึ้น
“ท่านพ่ออย่ากังวลไป
