เป็นเฟิงหรานที่ตรงเข้ามาใช้มือปิดปากเอาไว้ อีกข้างก็รั้งกอดเอวนางจนตัวติดกัน
“ชู่ว…พี่แค่อยากมาดูให้แน่ว่าเจ้าไม่ได้เป็นอันใด” เสียงทุ้มเปล่งออกมาจนลมหายใจเป่ารดแก้มเนียน
หรูซินยืนตัวสั่นเทาเพราะไม่คิดว่าจินอ๋องจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ บุกเข้าห้องสตรีโดยไม่เกรงกลัวสักนิด ไม่หนำซ้ำตนยังเป็นน้องสาวของว่าที่พระชายาเขาอีก ทว่านั่นมันไม่สำคัญเท่าที่ยามนี้ใจดวงน้อยเต้นรัวจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน อุตส่าห์ไม่เอาตัวเข้าไปใกล้ชิดพัวพันธ์กับเขา แต่เหตุไฉนอีกฝ่ายถึงได้บุกมาเองเช่นนี้
ดวงตากลมสวยกะพริบถี่มองคนตัวโตซึ่งโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว ก่อนจะยกเท้ากระทืบเพื่อให้เขาปล่อย ทว่ามันกลับไม่สะเทือนความรู้สึกเขาสักนิด
“ทำร้ายพี่ไม่กลัวถูกลงโทษหรือฮึ” ไม่ว่าเปล่า ทว่าใบหน้าเขาโน้มลงมาใกล้อีก จนคนตัวเล็กหลับตาปี๋ ยกมือขึ้นดันหน้าผากเขาเอาไว้ด้วยอาการตื่นตระหนก
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้น
