ใต้เท้าเฉียวรีบรุดกลับจวนหลังได้ทราบข่าว ซึ่งมีจินอ๋องติดตามมาด้วย ยามนี้พวกเขายืนอยู่ในห้องนอนของคุณหนูรองของจวน เสียงร่ำไห้ของผู้เป็นแม่ยังคงดังให้ได้ยินเป็นที่น่าหดหู่ยิ่งนัก
“เกิดอันใดขึ้นกับนาง” เฟิงหรานเอ่ยถามทันที เพราะสภาพของมู่หลิงมันไม่ต่างจากสตรีเมื่อหกปีก่อนเลย
“เป็นเพราะท่าน เพราะนางจะแต่งกับท่าน ลูกหม่อมฉันจึงต้องมาตายเช่นนี้” ฮูหยินรองแผดเสียงใส่จินอ๋องทันทีเมื่อเห็นหน้าเขา บุรุษที่เป็นต้นเหตุเรื่องราว
ใบหน้าจินอ๋องซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเจอร่างไร้วิญญาณของมู่หลิง มันไม่ต่างจากการตายของว่านชิงเลย ใจแกร่งเต้นรัว เพราะภายในใจเขากำลังนึกถึงใครอีกคน
“ตกลงแล้วเจ้าไม่ได้เป็นคนทำใช่หรือไม่” เสียงพึมพำเอ่ยกับตนเองเปล่งออกมา
“ท่านอ๋องออกไปรอด้านนอกเถอะพ่ะย่ะค่ะ ยามนี้ไม่เหมาะนักที่จะเอ่ยอันใด” เสียงของถานเหว่ยเอ่ยเตือนสติ เฟิงหรานจึงหันกลับมาหาอีกฝ่าย
จังหวะนั้นเขาก็สบตาก
