บทที่ 2 สอบสวน 2
770 คำ
“งั้นหรือ... แต่ฉันนี่แหละที่เป็นคนคัดเด็กใหม่ ‘ทุกคน’ เองกับมือ ไม่ยักจะมีเธอ”
จิดาภาหน้าซีดเผือด รู้ทันทีว่าเธอเหยียบตอเข้าให้แล้ว แต่ในเมื่อขึ้นขี่หลังเสือแล้วจะลงง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะ...
“คือช่วงนั้นฉันคงไปเข้าห้องน้ำพอดีน่ะค่ะ”
“งั้นเธอก็คงต้องนอนอยู่ในนั้นสักสามชั่วโมง เธอถึงจะใช้ข้ออ้างงี่เง่านี้ได้”
หญิงสาวยิ่งหน้าถอดสี เมื่อถูกเขาดักคอออย่างรู้แกว แถมสีหน้าเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมจนน่าขนลุก ก่อนจะทุบโต๊ะเสียงดัง
ปัง!
“บอกมา...ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่!”
จิดาภาสะดุ้งโหยง หลับหูหลับตาตอบ
“ฉันมาตามหาผัว”
“เธอมีสามีแล้วเหรอ” ฌอห์นเอ่ยถาม กึ่งประหลาดใจกึ่งเสียดาย
เขาไม่น่าดูคนพลาด!
ผู้หญิงตรงหน้าดูอย่างไรก็ไม่น่าจะเคยผ่านมือผู้ชายคนไหนมาก่อนแน่ๆ ถึงรูปลักษณ์หล่อนจะดูสวยคม มีเรือนร่างยั่วยวนเซ็กซี่ แต่นิสัยนี่แตกต่างกันลิบลับ แค่ถูกเนื้อถูกตัวนิดหน่อย หล่อนก็แทบจะแยกเขี้ยวใส่ผู้ชายพวกนั้นอยู่รอมร่อ ไม่เหมือนแม่สาวเจนจัดที่มักจะคุ้นเคย ไม่ถือสา แถมยังเชื้อเชิญให้เล้าโลมสัมผัสมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ
เขามั่นใจเพราะท่าทางหล่อนนั้นดูอ่อนต่อโลกอยู่มาก ดวงตาคมโตของหล่อนฉายแววเฉลียวฉลาด จมูกโด่งบ่งบอกถึงความดื้อรั้น ปากอิ่มเอิบสีชมพูธรรมชาติแสดงถึงความช่างเจรจา หล่อนอาจไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ มีความก๋ากั่นบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับกร้านโลกแน่นอน
“ค่ะ สามีฉันมาติดพันผู้หญิงที่นี่ ฉันเลยปลอมตัวมาจับกิ๊ก”
น้ำเสียงยืนยันหนักแน่นของหล่อนดับความหวังเล็กๆ ของเขาลงวูบ ชายหนุ่มแสร้งยักไหล่กลบเกลื่อนความรู้สึกโหวงๆ ในใจ ก่อนจะเอ่ยถามราวกับเป็นเรื่องปกติ
“ต่อให้ที่เธอพูดเป็นความจริง แต่รู้แล้วจะได้อะไรล่ะ”
“ฉันจะเลิกกับเขา!” จิดาภาตอบอย่างมาดมั่น เพราะมันไม่มีวันเป็นจริงเด็ดขาด
นี่เป็นแค่ละครหลอกผู้ใหญ่ที่เธอเขียนบทขึ้นมาเองล้วนๆ แฟนหนุ่มของเธอดีแสนดี รักและตามใจเธอมากกว่าใคร ไม่ว่าเธอต้องการอะไร เขาก็พร้อมจะสรรหามาให้โดยไม่เกี่ยง
ทศพลใส่ใจเธอทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ...
เพราะฉะนั้นเขาไม่มีวันนอกใจเธอเป็นอันขาด!
“งั้นก็ได้ ฉันจะพาเธอไปจับกิ๊กเอง”
“คุณเนี่ยนะ!?”
หล่อนมองเขาอย่างหวาดระแวง อย่าว่าแต่จะแปลกใจเลย เขาเองก็ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดดลใจให้พูดออกไปแบบนั้น ร้อยวันพันปีเขาเคยสนใจเรื่องไร้สาระพรรค์นี้ซะที่ไหน มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายอย่างเรา
บางที... อาจเป็นคำพูดของหล่อนที่จุดความหวังที่มอดไหม้ไปแล้วให้คุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นได้
ต่อให้หล่อนเลิกกับสามี... แล้วเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ?
ฌอห์นถามตัวเอง แต่เลือกจะไม่ตอบ ไม่ใช่ไม่รู้ แต่เร็วเกินไปที่เขาจะยอมรับว่าเกิด ‘พอใจ’ ใครสักคน แถมยังเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้วด้วย
เขาไม่ถือ แต่ไม่ชอบแย่งของของใคร
‘ผู้หญิง’ สำหรับเขาก็เหมือน ‘ของหวาน’ ทานได้เป็นบางมื้อบางคราวแก้กระหาย ทุกอย่างจะเริ่มต้นและจบลงที่เตียงภายในหนึ่งคืน พอเช้าโยนเงินให้ปุ๊บ ก็ต่างคนต่างไป
เขาไม่ชอบการผูกมัด
แต่แม่สาวตาสวยตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกเหมือนมีบ่วงเส้นบางๆ มัดใจเขาเอาไว้ ตั้งแต่เขาเห็นหล่อนก้าวเข้ามา…
และฌอห์นต้องการพิสูจน์ความคิดที่ว่า!
“ตกลงเธอกล้าพอที่จะไปพิสูจน์ความจริงไหม”
จิดาภาชั่งใจอยู่นาน ไม่รู้เจตนาที่เขาถามกึ่งท้ากึ่งเยาะว่ามีอะไรแอบแฝงหรือไม่...
แต่พอคิดดูอีกที เธอควรเสี่ยง เพราะถ้าเธอสามารถหลอกล่อให้เขาเวียนหัวได้ละก็ เธออาจมีจังหวะหาทางชิ่งหนีได้มากกว่ายืนอยู่ในห้องนี้ ได้แต่เฝ้ารอความตายสถานเดียว
“ก็ได้ เราจะไปพิสูจน์ความจริงด้วยกัน”
ฌอห์นผุดยิ้มมุมปากอย่างสมใจ ก้าวพรวดเดียวก็ประชิดตัวหล่อน ดึงมือออกจากกระเป๋ากางเกงสอดประสานกับมือบางนุ่มนิ่ม แล้วจับจูงหล่อนให้เดินตามออกไปจากห้องด้วยกัน
- ผู้เขียน
