บทที่ 3 จับกิ๊ก 1
1145 คำ
“อา... อา...”
“อา... ซี้ด... อ๊า...”
“โอ้ววว... ซี้ด... อูยยย...”
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
จิดาภาเดินก้มหน้างุด ถ้าทำได้... อยากจะดำดินหนีไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด แต่ติดที่มือหนาใหญ่กุมมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย แม้จะพยายามชักกลับ ตั้งท่าจะเดินหนีอยู่หลายครั้ง แต่ก็ถูกเขากระตุกดึงรั้งเอาไว้ทุกที
ไม่รู้เธอคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่ตัดสินใจเดินตามเขามาที่นี่?
นี่มันโซนอันตรายสำหรับสาว (ไม่)โสด แต่สดแบบเธอชัดๆ
ตลอดทางที่เดินผ่าน เธอได้ยินเสียงครวญครางซ่านกระเส่าของคนที่กำลังประกอบกิจกามดังไม่ขาดสาย ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพวกเขาสนุกสุดเหวี่ยงกันแค่ไหน บางห้องรุนแรงถึงขั้นได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดดังสนั่นหวั่นไหวสะท้านฟ้าสะเทือนดินกันเลยทีเดียว
คนฟังอย่างเธอยังรู้สึกอายแทน แต่คนทำคงไม่สนอะไร นอกจากตักตวงและปรนเปรอความสุขใส่ตัวเพียงอย่างเดียว
คงเหมือนกับคนที่เดินนำหน้าเธออยู่...
นี่ก็อีกคน ไม่รู้สึกรู้สมอะไรบ้างเลยรึไง?
ทั้งที่เดินอยู่ท่ามกลางเสียงบรรเลงเพลงกามา แต่เขากับเดินหน้าตาเฉยราวกับไม่ได้ยินคำพูดลามกที่บรรดาแขกและสาวๆ ในสังกัดของเขาพ่นออกมาเสียอย่างนั้น ต่อให้ตลอดทางที่เดินผ่านจะมีเพียงแสงสลัว ห้องหับที่สร้างก็มิดชิดเป็นส่วนตัว บรรยากาศชวนโรแมนติกมากแค่ไหนก็เถอะ แต่อย่างไรก็น่าจะมีความรู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างไม่มากก็น้อย
นอกเสียจาก...
เขาจะเป็นพวกชินชา ช่ำชองเรื่องอย่างว่า หรือไม่ก็บ้ากามเหมือนคนพวกนั้นนั่นละ!
“อ๊า... ซี๊ด... เสียวจังเลยค่ะพี่”
คิดยังไม่ทันไร ก็ได้ยินเสียงคนจ้ำจี้กันดังแว่วมาเข้าหูอีกแล้ว คนข้างในคงจะฟัดกันนัวเนียน่าดู ฝ่ายหญิงถึงได้หวีดร้องเสียงแหลมเสียขนาดนั้น
“อูยยย... พี่ก็เสียว รูน้องฟิตฉิบหาย”
ฝ่ายชายเองก็ใช่ย่อย ครางเสียงกระเส่า พ่นคำหยาบคายเพิ่มอารมณ์อย่างเมามัน
“อ๊า... ฟิตก็กระแทกแรงๆ สิคะ น้องใกล้จะเสร็จแล้ว... ซี้ด...”
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
“นี่แน่ะๆๆ แรงพอไหมจ๊ะ พี่จะกระแทกให้เอวเคล็ดเลย... อูยยย...”
“อ๊า... อ๊า... ดีค่ะ ซี้ด... ถึงใจน้อง แรงๆ น้องชอบ... ซี้ด... จะเสร็จแล้ว”
“โอววว... พี่ก็จะเสร็จเหมือนกัน อ้าขากว้างๆ พี่จะกระแทกให้แตกคาร่องน้องเลย”
“ได้ค่ะ...ซี้ด... อ๊า...”
อ๊าย...แม่คุณ! นี่หล่อนไม่มียางอายฉาบหน้าไว้บ้างรึไง ถึงได้เสนอตัวให้ผู้ชายเชยชมอย่างร่านร้อน ถึงอกถึงใจแบบนี้
ฝ่ายชายก็กระไร...ไปตายอดตายอยากมาจากไหน ถึงได้หื่นจัดเสียขนาดนี้!
จิดาภาสุดจะทน ไม่สามารถยืนอยู่ตรงนี้ได้อีกต่อไป จึงตัดสินใจหยุดชะงัก ไม่ยอมเดินตามเขา สีหน้ากระอักกระอ่วนใจเต็มทน
“เอ่อ... ฉันว่าฉันขอกลับก่อนดีกว่า”
ฌอห์นหันกลับมา หรี่ตามองหญิงสาว
“ทำไม... ไม่อยากรู้ความจริงแล้วรึไง”
“ไม่ดีกว่าค่ะ พอคิดดูดีๆ แล้ว บางทีฉันอาจจะเข้าใจผิดไปเองก็ได้”
“เธอลงทุนปลอมตัว บุกมาถึงไนต์คลับของฉัน เพราะความเข้าใจผิดงั้นหรือ”
“สงสัยตอนนั้นฉันจะหัวร้อนไปหน่อย แหะๆๆ”
หญิงสาวแสร้งหัวเราะ หน้าเจื่อน กลบเกลื่อนความอึดอัดที่มาพร้อมกับสายตาคมกริบที่จ้องจับผิดเธอแทบทุกอิริยาบถ
“เธอหัวร้อน แต่ฉันเดือดร้อน”
“ฉันขอโทษค่ะ” คนผิดบอกเสียงอ่อย
“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ฉันต้องการความจริง!”
ความจริงก็คือฉัน ‘โกหก’
จะให้เธอพูดออกไปได้อย่างไรล่ะ มีหวังเธอถูกเขากระชากเนื้อออกเป็นชิ้นๆ ไม่เหลือซากแน่…
จิดาภาเอาแต่ยืนอึกๆ อักๆ ไม่รู้จะดิ้นไปทางไหนถึงจะรอดจากกรงเล็บพญาเหยี่ยวที่แหลมคมของเขาได้ เธอจึงไม่ทันสังเกตเห็นเลยว่าเขาเก๊กหน้าดุ กลั้นยิ้มเสียแทบแย่
ฌอห์นบอกตัวเองว่า...
เขาคงพอใจหล่อนจริงๆ นั่นละ ถึงยอมอ่อนข้อให้ง่ายๆ
เจ้าพ่อหนุ่มไม่ได้คิดจะเอาเรื่องเอาราวกับแม่สาวลื่นเป็นปลาไหลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ก็แค่อยากจะสั่งสอนที่หล่อนกล้ามาลูบคมเขาให้เข็ดหลาบบ้างเท่านั้น ทีหลังหล่อนจะได้ไม่คิดว่าเขาเป็นเพื่อนเล่นอีก
และบางที... เขาอาจอาศัยข้ออ้างนี้เรียกร้องให้หล่อนชดใช้เป็น ‘เบอร์โทรศัพท์มือถือ’ หรือ ‘ดินเนอร์’ มื้อค่ำสักมื้อ
ถ้าโชคดี... ก็ไปจบกันต่อที่เตียงอย่างที่เขาคาดหวังไว้
และถ้าหล่อนทำให้เขาพึงใจได้มากพอละก็... หลังจากนี้เขาอาจควงหล่อนสักพัก พอเบื่อเมื่อไรก็ให้เงินหล่อนสักก้อนเพื่อจบเรื่อง
“ว่าไง... เธอจะชดใช้เรื่องนี้ยังไง”
ก็บอกแล้วไงว่าฉันโกหก แล้วจะให้ชดใช้อะไรล่ะ?
“แหม แค่เรื่องเข้าใจผิดเล็กๆ น้อยๆ เอง คุณก็หยวนๆ ให้ฉันหน่อยน่า... นะคะ”
“พูดง่ายดีนี่”
“แล้วจะทำให้มันยุ่งยากทำไมล่ะคะ”
“มันจะยากมากกว่านี้ ถ้าเธอยังไม่หยุดเล่นลิ้น”
จิดาภาตีหน้ายุ่ง เขาไม่ได้แค่ขู่ แต่เอาจริง และเธอไม่มีทางเลือกมากพอที่จะปฏิเสธเขาได้
“ใช้ก็ใช้ คุณจะคิดค่าเสียหายเท่าไหร่ล่ะคะ”
อย่างมากถ้าไม่พอจ่าย เธอจะขอผ่อนเอาก็แล้วกัน
“ฉันดูเหมือนยาจกที่ต้องขอเศษเงินจากเธอเลยเหรอ”
“อ้าว... แล้วคุณจะเอายังไง” เธอกระแทกเสียงถาม ชักจะเริ่มโมโหที่อีกฝ่ายทั้งมากเรื่อง เรื่องมาก แถมยังจะมาแขวะกันโต้งๆ อีก
“ฉันต้องการให้เธอชดใช้ด้วยอย่างอื่น...”
หญิงสาวทำหน้างง เขาพูดจามีเลศนัยอย่างไรพิกล แถมจู่ๆ ก็หยุดพูดไปเสียดื้อๆ
แต่พอเห็นสายตากะลิ้มกะเกลี่ยของเขาเท่านั้นละ เธอก็พลันหน้าร้อนเห่อ เข้าใจความหมายของเขาทันทีที่สายตาคู่คมกวาดมองโลมไล้ไปทั่วร่างสาว โดยเฉพาะทรวงอกอวบอิ่มชูสล้างตั้งทรงสวย ราวกับกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายเธอให้เห็นถึงเนื้อในว่าจะงดงามแค่ไหน
“ไอ้ฝรั่งลามก! ไอ้คนโรคจิต! แกคิดจะปล้ำฉันเหรอ” จิดาภาชี้หน้าด่ากราด
และคนอย่างฌอห์น คาร์เตอร์ ไม่ยอมเสียเหลี่ยมง่ายๆ หล่อนเข้ามาก่อความวุ่นวายในอาณาจักรของเขา ซ้ำร้ายยังจะกล้าด่าทอเขาอีกด้วย ถ้าวันนี้เขาไม่สั่งสอนหล่อนให้หนักๆ เสียบ้าง อย่ามาเรียกเขาว่า ‘เจ้าพ่อ’
หล่อนจะต้องได้รับบทเรียนราคาแพงจากเขาเป็นการตอบแทน!
- ผู้เขียน
