ถ้าเขาเสี่ยงโชค... คงแจ็กพอตแตก!
ฌอห์นคิดไว้ไม่มีผิดว่าจิดาภาจะต้องสร้างความหนักใจให้เขาอย่างยิ่งยวด
แล้วก็เป็นจริง...
เกิดมาฌอห์นไม่เคยคิดว่าการง้อผู้หญิงจะยากเย็นขนาดนี้ ตั้งแต่สั่งให้คนสนิทหาที่อยู่บ้านหล่อน จนเขาบึ่งรถมาถึงที่นี่ หย่อนกายลงนั่งบนโซฟา หล่อนเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่มองหน้าเขา ไม่พูดกับเขาสักคำ ทั้งที่ปกติหล่อนเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส ช่างพูดช่างคุยแท้ๆ
แล้วดูตอนนี้สิ...หล่อนมองเมินทำราวกับเขาเป็นแค่อากาศธาตุ!
เจ้าพ่อหนุ่มไม่ชอบเลยที่หล่อนทำหมางเมินแบบนี้ มันทำให้ใจเขาห่อเหี่ยวอย่างไรชอบกล...
“ใจคอเธอจะไม่หาน้ำหาท่ามาตอนรับแขกเลยรึไง” ฌอห์นทำใจเย็น เป็นฝ่ายเกริ่นเสียเอง
“ฉันไม่ได้ใช้ให้คุณมาสักหน่อย”
หล่อนตอบลอยๆ เหมือนพูดกับดินฟ้าอากาศ ไม่ใช่เขาที่นั่งอยู่ตรงหน้าหล่อน
“ฉันมาทำไมเธอก็รู้”
“ฉันไม่รู้”
“เธอไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้”
จิดาภาหันมาค้อนควักเมื่อถูกเขาดักคอ ก่อนจ
