หลายวันต่อมา
ตึกตึก เสียงสองเท้าเล็กของลินดาสาวเท้าออกมาจากห้องนอนหรูของเพนต์เฮาส์เฮียภูวินทร์ จากนั้นเธอก็พบเข้ากลับร่างแกร่งที่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถงใหญ่ด้วยสภาพที่ล่อนจ้อน เพราะเขาสวมใส่เพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น และลินดามักจะได้เห็นภาพนี้เป็นประจำจนเริ่มชินตาตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่เพนต์เฮาส์กับเขา
ตอนนี้ในมือของเขากำลังถือแก้วชาไว้อยู่ มืออีกข้างก็กำลังถือเอกสารและกวาดสายตาอ่านอย่างตั้งใจ ลินดายืนมองเขาด้วยสีหน้าเอาเรื่อง หลังจากนั้นเธอก็รีบจ้ำเท้าเดินเข้าไปหาเขาทันที
"เมื่อคืนนี้เฮียเข้ามานอนกับลินอีกแล้วใช่ไหม" เสียงของคนตัวเล็กเอ่ยขึ้นอย่างโวยวาย
"เปล่า" เสียงทุ้มก็ขานตอบออกมานิ่ง ๆ
"โกหก!" ลินดารีบสวนตอบกลับไปอย่างรู้ทัน ซึ่งพอเฮียภูวินทร์ได้ยินเช่นนั้นเขาก็ผละสายตาออกจากเอกสารและเลื่อนขึ้นไปมองยังคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนที่สายตาคมจะเริ่มไล่สายตามองอ
