"ฉันว่าฉันใจร้ายเหรอ ทั้งที่ในวันวาน คุณต่างหากที่เป็นคนทำร้ายฉันสารพัด ถ้าฉันไม่เจอกับพี่เหนือ ฉันเองก็ไม่รู้เลยว่า ฉันจะมีชีวิตอยู่อีกมั้ย ขอร้องเถอะ อย่าล้ำเส้นไปมากกว่านี้ ฉันต้องการพาลูกกลับบ้าน"
เสียงแสนดีเค้นลอดไรฟัน สายตาของหญิงสาวบ่งบอกถึงความเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอเจอได้เป็นอย่างดี นั่นทำให้ พระรามรู้แล้วว่า เขาไม่ควรที่จะยียวนให้เธอโมโหอีกต่อไป
"ฉันขอโทษ สำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา" แววตาของชายหนุ่มอ่อนแสงลง ราวกับขอร้อง ราวกับอ้อนวอน ขอความเห็นใจจากเธอ ความ ทรนงในอดีต ไม่มีอีกต่อไป
พ่อเลี้ยงรามคุกเข่าลงต่อหน้าหญิงสาว แต่เป็นเธอที่ขยับตัวหนี นั่นทำให้ คนง้อ ต้องลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ
"พี่ขอโทษ สามปีมานี้ พี่คิดถึงเธอทุกลมหายใจเข้าออกตลอดเวลา พี่ผิดเองที่พี่ไม่หนักแน่นพอ ที่จะหันหน้ามาคุยกัน พี่มันดง่เอง เพราะคำว่าหึงคำเดียว ทุกอย่างบดบังความผิดชอบชั่วดีของพี่ไปหมด แต่พี่ขอยืน
