ปิ่นมุกนั่งพับเพียบอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ช่วยป้าหญิงและคนงานในไร่ห่อขนมกล้วย เพราะพรุ่งนี้ที่ไร่จะมีงานทำบุญประจำปี คนงานทั้งหมดถูกเกณฑ์มาช่วยจัดสถานที่ และตัดหญ้าบริเวณโดยรอบ
กระท่อมริมลำธารถูกจัดวางเป็นสถานที่กินเลี้ยงในยามค่ำคืน ดวงไฟประดับมากมายติดตามต้นไม้เต็มไปหมด
"เหนื่อยไหม"
เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน ภูผานั่งลงข้างๆ ร่างเล็กที่กำลังห่อขนมอย่างขะมักเขม้น
"ไม่เหนื่อย ภูผาล่ะเหนื่อยมากไหม"
ปิ่นมุกถามกลับอย่างเป็นห่วง เพราะตั้งแต่เช้าชายหนุ่มยังไม่ได้หยุดเลย เขาคุมงานอยู่ท่ามกลางแสงแดด แถมยังไปช่วยยกโต๊ะ เก้าอี้อีก
"นิดหน่อย"
"ถ้าเหนื่อยก็นั่งพักก่อนนะ"
มือเรียวรีบหยิบแก้วน้ำส้มคั้นแท้เย็นๆ ป้อนคนข้างๆ ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าสะอาดเช็ดเม็ดเหงื่อตามกรอบใบหน้าหล่อแผ่วเบา
"งั้นฉันไปดูคนงานก่อนนะ"
"อืม"
ทันทีที่พ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของไร่ส้มเดินออกไป ปิ่นมุกก็ได้รับเสียงแซวดังลั่นจากคนงาน
