“กลับมาแล้วเหรอคะพี่วิทย์”
เสียงทักทายจากน้องสาวที่ดังขึ้นทำให้รวีวิทย์ยิ้มกว้างส่งให้น้องสาวซึ่งเดินเข้ามาใกล้ตนเองเรื่อยๆ ท่าทางเหมือนกับจะลอยเข้ามาหาถุงอาหารในมือเขาก็ทำให้รวีวิทย์ถึงกับหลุดหัวเราะ พี่ชายที่แสนดีชูโจ๊กหมูขึ้นในระดับสายตาแล้วพูดว่า
“ใช่...แล้ววันนี้ทำไมน้องสาวพี่ถึงตื่นก่อนแปดโมงเช้าได้ แต่ก็ดีพี่ซื้อโจ๊กหมูเจ้าอร่อยหน้าปากซอยมาฝาก จะได้ทานตอนร้อนๆ”
พูดพลางก้าวเดินนำน้องสาวเข้าไปในครัว แม้รุจรวีจะยังไม่เลิกทำจมูกฟุดฟิดเพราะกลิ่นอาหารที่กระตุ้นน้ำย่อยในกระเพาะให้หลั่งออกมา แต่เจ้าหล่อนก็ต้องถอนใจเฮือกออกมาและจำต้องตัดใจ
“เห็นจะไม่ได้แล้วค่ะ” หญิงสาวมองถุงโจ๊กในมือพี่ชายอย่างอาลัย “รวีมีนัดกับอีตาฌอนตอนแปดโมงเช้าพอดี นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว รวีคงทานไม่ทัน” หญิงสาวว่าเสียงอ่อย ใบหน้าเรียวเล็กนั้นหงอยลงไปถนัด
“อ้าว...งั้นโจ๊กของพี่ก็เป็นหมันสิ” รวีวิทย์อุทานออกมา ชะงักมือที่ก
