“คุณจะพาฉันไปไหน”
แล้วเสียงใสๆ ของรุจรวีก็ถามขึ้นในที่สุดหลังจากที่โดยสารร่วมมากับนายแบบหนุ่มคนดังมากว่าสิบนาทีแล้ว นับตั้งแต่ขึ้นรถสปอร์ตคันหรูมา อีกฝ่ายก็เอาแต่นั่งเงียบกริบแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่เป็นสารถีที่ดีจนหน้าหมั่นไส้
ฌอนเหลือบสายตาพราวระยับที่ซ่อนอยู่หลังแว่นกันแดดสีชาของอามานี่ แล้วเรียวปากบางสีสดจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นของบุรุษก็เหยียดเป็นรอยยิ้มขัน...หากไม่รู้ว่าทำไมวันนี้รุจรวีถึงได้มองว่ายิ้มนี้ของเขามันเขย่าหัวใจของเธอให้สั่นไหวอย่างน่าประหลาดได้มากกว่าไอ้รอยยิ้มมหาเสน่ห์ที่เจ้าตัวชอบโปรยเวลาเจอสื่อตามรุมทึ้งถ่ายรูปเสียอีก นั่นทำให้แม่สาวร่างเล็กต้องเสเบือนสายตามองทางเบื้องหน้าแทน หากเธอคงไม่ทันรู้ว่ากริยาของเธอทำให้ฌอนรู้สึกเหมือนหัวใจพองโตอย่างที่ไม่เคยมีสตรีใดเขย่าหัวใจของเขาได้เช่นกัน เพราะเพียงแค่เห็นสีแดงจางๆ ที่พาดผ่านพวงแก้มสวยของหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้ามันก็ทำให้
