พัชยามองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเจ็บปวด
เธอมองภาพของฌอนที่เดินจูงมือกับผู้หญิงที่ไม่ได้ดูสวยอะไรเลยในสายตาเธอ ผู้หญิงธรรมดาๆ ตัวเล็กๆ ขาวๆ คนหนึ่งแค่นั้น แต่เป็นผู้หญิงที่เธอเห็นว่าอยู่สองต่อสองกับฌอนหลายครั้ง ผู้หญิงที่หากเธอรู้อนาคต เธอไม่มีวันจะทำข่าวใส่สีตีไข่นั่นจนฌอนตกกระไดพลอยโจนต้องหมั้นกับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด
หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น สายตาไม่คลาดจากคนคู่นั้นที่ยังเดินจูงมือกันไม่ปล่อย คิดย้อนไปถึงตอนที่ตัวเองเคยเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างเขา เป็นคนที่เขาส่งยิ้มให้ เป็นคนที่เขาจูงมือเดิน แล้วเจ็บแปลบในอก
เธอจะต้องแย่งตำแหน่งนั้นของเธอคืนให้ได้ เป็นคนๆ เดียวที่เขารักและสองตาของเขาก็จะมีแค่เธอเท่านั้น!
ผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีสิทธิ์ยืนเคียงข้างเขา...ถ้าไม่ใช่พัชยาคนนี้!
...................
นานหลายชั่วโมงที่ฌอนพารุจรวีตระเวนเล่นสารพัดเครื่องเล่น จนหญิงสาวรู้สึกอยากจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นเสียเหลือเกิ
