จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ 2
921 คำ
ฟาริสาเดินไปเดินมาภาวนาขอพรในใจ ได้โปรดช่วยบิดาเธอทีได้ไหม ขออย่าให้ท่านเป็นอะไรเลย ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะสูญเสียท่านไปทั้งนั้น ขอให้เธอได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีตอบแทนบุญคุณท่านเสียก่อน ขอให้เธอเลี้ยงดูท่านสักนิด ให้ท่านได้นั่งอยู่บ้านสบายๆ อีกสักหน่อย
“พี่ฟา!” ฟาริสาหันมองเจ้าของเสียงเรียกก็น้ำตาแทบไหล ร่างเล็กของหญิงสาวที่เป็นเพื่อนบ้านและเปรียบเสมือนน้องสาวรีบเดินเข้ามากอดฟาริสาไว้
“ครีม พ่อ พ่อพี่”
“ลุงฟู่ต้องไม่เป็นอะไรพี่ ลุงฟู่แข็งแรงจะตายไม่เป็นอะไรหรอกน่า พี่อย่าคิดมากนะ” แม้สภาพของลุงฟู่ตอนนี้ให้กลับมาหายเป็นปกติยังยากเต็มทน แต่ครีมก็ต้องพูดให้กำลังพี่สาวข้างบ้านไว้ก่อน
“พี่กลัว”
“ไม่ต้องกลัว พี่มีหนูอยู่ทั้งคนจะต้องกลัวอะไร นี่พี่เพียงก็กำลังมาแล้วเหมือนกัน มานี่มา มานั่งก่อน” ผละฟาริสาออกจากอ้อมกอด พามานั่งที่เก้าอี้
“เป็นยังไงกันบ้างฟา” เพียงตาที่เพิ่งมาถึงก็ร้องถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงฟาริสากับบิดา เดินเข้ามานั่งข้างฟาริสาจับมือหญิงสาวมากุมไว้
“หมอยังไม่ออกมาเลยค่ะ พี่เพียง พี่เพียงขอร้องเฮียให้ฟาหรือยัง ฟาว่าฟารอไม่ได้แล้วพี่”
ยังไม่ทันที่เพียงตายจะเอ่ยอะไรออกมา ประตูห้องไอซียูก็ถูกเปิดออกจากทางด้านใน ด้วยฝีมือของนายแพทย์ที่มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเสียเท่าไหร่
“มีญาติคนไข้ของนายฟู่ มีดี ไหมครับ”
“ฉันค่ะ ฉันเป็นลูกสาวคนไข้ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเชิญด้านในครับ” ฟาริสาหันกลับมามองครีมและเพียงตาอย่างคนใจเสีย ก่อนจะรีบเดินตามนายแพทย์เข้าไปในห้องไอซียูอีกครั้ง
ความโชคร้ายที่พบเจอก็ยังมีความโชคดีเกิดขึ้นอยู่บ้าง ทว่าก็ยังไม่วายจะมีเวลาเข้ามาเป็นตัวกำหนด การผ่าตัดต้องเริ่มขึ้นโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นฟาริสาอาจจะสูญเสียบิดาไปอย่างไม่มีวันกลับ
หญิงสาวเดินใจลอยออกมาจากห้องไอซียูอย่างคนไร้วิญญาณ สมองคิดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่าเธอจะไปหาเงินที่ไหน เธอต้องหาเงินให้ได้เร็วที่สุด และถ้าเพียงตาหางานให้เธอไม่ได้ล่ะเธอจะทำอย่างไร เธอจะต้องเสียบิดาไปอย่างนั้นเหรอ ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่มีทางให้วันนั้นเกิดขึ้นแน่นอน
“ฟา เป็นยังไงบ้าง หมอว่ายังไงบ้าง” เพียงตาเดินเข้าไปหาฟาริสาที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยความเป็นห่วง
“ต้องผ่าตัดให้เร็วที่สุด พี่เพียงฟาจะทำยังไง”
“คืนพรุ่งนี้ แกเตรียมตัวให้พร้อม เฮียหาแขกให้แกได้แล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะมีข้อตกลงเพิ่มเข้ามานะ เขาจะบอกแกพรุ่งนี้อีกทีว่าคืออะไร เพราะค่าตัวที่แกเรียกไปมันแพงมาก” ฟาริสาจะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก จะร้องไห้ก็เหมือนน้ำตาจะไม่ไหล ไม่รู้ตัวเองควรรู้สึกเช่นไรในตอนนี้
ดีใจ ที่บิดาจะได้ผ่าตัดก็ดีใจ แต่ก็อดเสียใจไม่ได้ที่ต้องเอาเรือนร่างแลกกับเงิน ทั้งที่สัญญากับตัวเองเสมอมาว่าจะไม่มีวันขายศักดิ์ศรีของตัวเองเด็ดขาด
แต่เมื่อจนตรอกถึงคราจำเป็นเธอต้องทิ้งศักดิ์ศรีไว้ และก้าวเข้าสู่เส้นทางนั้นเพื่อแลกกับเศษเงินของคนรวย ใช้เศษเงินแลกกับชีวิตของพ่อเธอ
“แล้วเขานัดให้ฟาไปที่ไหน”
“พรุ่งนี้เฮียจะส่งสถานที่มาให้อีกที เดี๋ยวฉันส่งให้ แกก็เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ”
ทางด้านพุฒหรือเฮียพุฒหลังจากตอบตกลงรับปากจะช่วยเหลือตามที่เพียงตาขอร้องมา เพราะนึกเอ็นดูฟาริสาที่มีความกตัญญูกับบิดา ตอนนี้กำลังถูกเพื่อนรักสรรเสริญเยินยอยกใหญ่
“มึงนี่จริงๆ เลยนะ หาแต่เรื่องมาให้กูไม่เว้นแต่ละวัน และครั้งนี้เป็นเงินก้อนใหญ่ด้วยที่กูต้องจ่าย” ยังคงบ่นให้พุฒยาวเหยียดเช่นเคย
“ก็กูสงสารน้องมันไง เพียงบอกว่าน้องมันน่าสงสาร พ่อถูกรถชนต้องผ่าตัดด่วน น้องไม่มีเงินก็เลยต้องมาทำงานนี้ เอาน่ามึงอย่าคิดมากเลย คนรวยอย่างมึงเทรดหุ้นวันเดียวก็ได้แล้ว ต่อชีวิตคนถือว่าทำบุญใหญ่นะมึง”
คนจะได้บุญใหญ่ถึงกับถอนหายใจพรืดยาว บุญคงจะใหญ่จริงๆ แหละ เพราะเสียเงินเป็นล้านขนาดนี้ หากเพื่อนไม่ร้องขออ้อนวอนนะ เขาไม่มีวันยอมช่วยเด็ดขาด
“แล้วทำไมมึงไม่ทำบุญซะเอง เอาบุญมาให้กูทำไม”
“กูเอ็นดูน้องมัน ทำไม่ลง”
“มึงก็ให้น้องมันยืมเงินสิ โดยที่มึงไม่ต้องเอาอะ”
“แหมมึงก็ กูไม่ได้รวยล้นฟ้าเสกเงินได้เหมือนมึงนี่ จะได้มีเงินให้ยืมเป็นล้านขนาดนั้น เอาน่ามึงอย่าคิดมากเลย น้องมันก็เป็นเด็กดี ไม่เคยมีประวัติด่างพร้อย บริสุทธิ์ผุดผ่องรับรองมีแต่คุ้มกับคุ้ม” ปรานต์ฟังแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า ยกแก้วบั่นดีขึ้นจิบทอดสายตามองไปด้านหน้าอย่างเลื่อนลอย ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
- ผู้เขียน
