ข้อตกลงของสองเรา 1
1395 คำ
ปรานต์ พริยกร นักธุรกิจหนุ่มที่กำลังเป็นที่จับตามองในตอนนี้ เติบโตจากการทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ โรงแรม และยังเป็นหุ้นส่วนสถานบันเทิงดังร่วมกับเพื่อน นับว่าเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมไปด้วยรูปสมบัติทรัพย์สมบัติ สาวน้อยสาวใหญ่ต่างจับจ้องอยากเป็นเจ้าของหัวใจชายหนุ่ม ทว่ากลับไม่มีหญิงใดพิชิตหัวใจผู้ชายคนนี้ได้เลย
หรืออาจจะเป็นเพราะชายหนุ่มยังสนุกกับการทำงาน ยังหลงใหลในความสมบูรณ์แบบของตัวเอง ยังชอบทำงานและมองงานของตัวเองเจริญงอกงามมีผลผลิตให้เก็บเกี่ยวไม่หวาดไม่ไหว และที่สำคัญปรานต์ไม่ชอบความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของที่ผู้หญิงส่วนมากมี ไม่ชอบการผูกมัดใดๆ ทั้งสิ้นให้รำคาญใจ
เพราะฉะนั้นปรานต์จึงเปรียบเสมือนชายหนุ่มเจ้าสำราญที่มีผู้หญิงเพื่อคลายความเครียดเท่านั้น หากต้องการก็โทรเรียกให้มาหา เมื่อเสร็จกิจธุระก็จ่ายเงินเป็นค่าตอบแทน และนับจากนี้ไปไม่กี่นาที ชายหนุ่มกำลังจะเสียเงินหนึ่งก้อนเพื่อแลกกับการคลายเครียด และเป็นเงินก้อนที่ถือว่าเยอะกว่าครั้งไหนๆ
“ผู้หญิงคนนั้นมาแล้วครับคุณปรานต์” แก้วไวน์ในมือถูกยกขึ้นจิบ ร่างสูงที่อยู่ในชุดคลุมสีขาวยืนทอดสายตามองวิวในยามค่ำคืนของเมืองหลวง หมุนตัวกลับมาหาเลขาที่เข้ามารายงาน เดินมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาเบดตัวใหญ่
“พาเข้ามา”
“ครับ”
สายตาคมทอดมองไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย ควงไวน์สีแดงในแก้วเล่นก่อนจะถูกยกขึ้นจิบอีกครั้ง พร้อมกับประตูห้องที่ถูกเปิดออกจากด้านนอก
กลิ่นน้ำหอมแปลกใหม่ลอยเข้ามาในจมูกของชายหนุ่ม สายตาคมตวัดมองเจ้าของกลิ่นน้ำหอมที่ยืนอยู่ด้านข้างเลขาตัวเอง ไล่สายตามองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า จนคนถูกมองเม้มปากแน่นเพื่อข่มความไม่พอใจเอาไว้ ที่ถูกมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเสียขนาดนี้ ดั่งกำลังดูถูกเธออย่างไรอย่างนั้น
“นายออกไปได้แล้ว” สั่งเลขาคนสนิท ที่กำลังโค้งศีรษะรับคำสั่ง จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไป
ความเงียบก่อตัวขึ้นโดยพลันชวนให้อึดอัดและหายใจหายคอไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย อีกทั้งยังเกิดอาการประหม่าทำตัวไม่ถูกขึ้นมาอย่างไรไม่ทราบ หัวใจเจ้ากรรมก็เต้นโครมครามเสียงดังไม่รู้ตื่นเต้นหรือกลัวกันแน่
“จะยืนค้ำหัวฉันอีกนานไหม” ฟาริสาเผลอเม้มปากเข้าหากันอีกครั้ง มองผู้ชายที่นั่งตีหน้าขรึมอยู่ที่โซฟา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินเข้ามานั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกัน เพราะทั้งห้องมีแค่ตัวนี้ตัวเดียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเว้นระยะห่างไว้
ปรานต์วางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ หันมองผู้หญิงข้างกาย พินิจใบหน้าของหญิงสาวอย่างละเอียดถี่ถ้วนก็ยิ้มมุมปากออกมาราวกับเยาะเย้ย
“เธอก็ไม่ได้สวยอะไร ทำไมเรียกค่าตัวตั้งล้าน ตัวท็อปตามร้านดังๆ ที่เป็นงานยังไม่แพงเท่าเธอเลยนะ” คนถูกดูถูกกำมือที่วางบนตักแน่น ข่มความไม่พอใจเอาไว้ให้ลึกที่สุด
หน้าตาก็ดูดี แต่ไม่คิดว่าจะเป็นผู้ชายปากร้ายขนาดนี้
“ค่ะ แต่ฉันมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินด่วนจริงๆ และก็ต้องขอบคุณนะคะที่คุณยอมจ่ายในราคาที่แพงขนาดนี้” แม้ผู้ชายคนนี้จะปากร้าย แต่เขาก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีพระคุณ แม้เธอจะเอาตัวเข้าตอบแทนบุญคุณนั้นก็ตาม แต่ที่เขาพูดก็ถูกค่าตัวเธอแพงเกินไปมาก ซึ่งเขาก็ยอมจ่าย
“มีใครบอกเธอหรือยังว่าฉันมีข้อตกลงเพิ่มขึ้น”
“ค่ะ คุณว่ามาได้เลยค่ะ”
“หนึ่งล้านบาทที่ฉันเสียไปไม่ได้แลกกับเซ็กซ์แค่ครั้งเดียว”
“คุณต้องการกี่ครั้ง” เรียวปากหยักยกขึ้นอย่างพอใจ สงสัยเขาต้องพินิจคนตรงหน้าใหม่แล้วล่ะ ดูท่าทางจะใจถึงใจกล้าใช้ได้
“หกเดือนสำหรับเซ็กซ์ที่ฉันต้องได้จากเธอ ไม่มีข้อแม้ ไม่มีข้ออ้าง ฉันต้องการเธอเมื่อไหร่ เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธทั้งนั้น แต่ก็ไม่แน่นะ เธออาจจะไม่ได้ทำหน้าที่ถึงหกเดือนก็ได้ เพราะว่าฉันเป็นคนขี้เบื่อ ไม่ชอบกินอะไรซ้ำซากนานๆ บางทีกินสองสามครั้งก็ไม่เอาแล้วก็มี”
“ถ้าหมดจากหกเดือน ฉันกับคุณก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกใช่ไหมคะ”
“แน่นอน ถ้าถึงหกเดือนเมื่อไหร่ เธอกับฉันแยกกัน และที่สำคัญอย่ามาหัวหมอคิดจะปล่อยตัวเองท้องเด็ดขาด เพราะฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น อย่าคิดจะจับฉันเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ อย่ามาเรียกร้อง อย่ามาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉัน เพราะเธอไม่มีสิทธิ์ หน้าที่ของเธอคือผู้หญิงบนเตียงเท่านั้น อย่าคิดว่าการที่ฉันให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันมันหมายความว่าฉันพิศวาสเธอนะ เพราะมันไม่ใช่ ฉันแค่คิดว่าเงินล้านที่ฉันเสียไปหากฉันจะได้เธอแค่ครั้งเดียวมันไม่คุ้มค่า และระหว่างที่เธอเป็นคนของฉันก็ช่วยมีฉันแค่คนเดียวด้วยนะ อย่ามั่วไปมีคนอื่น เพราะฉันไม่ชอบ ที่ฉันพูดมาทั้งหมดเธอตกลงไหม ถ้าเธอยอมรับข้อตกลงก็ตามนี้ แต่ถ้าไม่ประตูห้องอยู่ด้านนู่น เชิญ”
“ตกลงค่ะ ฉันจะไม่ทำให้ตัวเองท้อง ฉันจะไม่มั่วผู้ชายคนไหน ฉันจะมีแค่คุณคนเดียวตลอดเวลาที่ตกลงกัน” ฟาริสาไม่เคยรู้สึกด้อยค่าในตัวเองในชีวิตขนาดนี้มาก่อนเลย
ความอัปยศอดสูไหลเข้าสู่หัวใจ แต่จะทำเช่นไรในเมื่อเธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีมากไปกว่านี้ เธอไม่สามารถปฏิเสธได้เลย เธอต้องก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่ผู้ชายคนนี้เอ่ยออกมา ยอมนั่งให้เขาดูถูกสารพัดเพียงเพราะเธอต้องการให้พ่ออยู่กับเธอ
“ก็ดี งั้นก็เชิญเข้าไปอาบน้ำในห้องนั้นก่อน ฉันไม่ชอบมีอะไรกับคนสกปรก”
“ในเมื่อฉันยอมตกลงตามที่คุณต้องการ งั้นขอสร้างข้อตกลงให้คุณข้อหนึ่งได้ไหมคะ” สายตาคมหรี่มองอย่างจับพิรุธแกมประเมินคนตรงหน้า
“ว่ามา”
“คุณให้ฉันอยู่กับคุณหกเดือน คุณก็ห้ามทิ้งฉันไปก่อนหกเดือนเหมือนกัน ถ้าคุณจบความสัมพันธ์ก่อนเวลาที่ตกลงกันไว้ ถือว่าคุณผิดข้อตกลงคุณต้องชดเชยให้ฉันสิบล้านบาท ตามนี้ไหมคะ” รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏชัดเจนบนใบหน้าคมคาย สุดท้ายผู้หญิงคนนี้ก็เห็นแก่เงินอยู่ดี
“และถ้าฉันทนอยู่จนคบหกเดือนล่ะ ฉันจะได้อะไร”
“ไม่ได้อะไรค่ะ นอกจากเซ็กซ์จากฉันเท่านั้น”
“ฉันยังตอบตกลงไม่ได้ คงต้องขอเช็กของดูก่อนว่ามันน่าเอาขนาดไหน ไปอาบน้ำสิจะได้เอาของมาให้ดูว่ามันควรค่าแก่การที่ฉันจะรับข้อตกลงที่เธอยื่นมาไหม” ฟาริสาหน้าแดงก่ำเลือดขึ้นหน้าด้วยความโกรธ ใบหน้างามเชิดขึ้นสบสายตาคมอย่างท้าทาย อยากตะบันหน้าหล่อเหลาที่เยาะเย้ยนี้สักที แต่เพราะตอนนี้เธอต้องการเงินจากเขา เพราะฉะนั้นคงต้องเก็บความไม่พอใจไว้
“ห้องน้ำอยู่ตรงไหนคะ ฉันจะได้ไปอาบน้ำให้สะอาด”
ปรานต์ยกยิ้ม ทว่าสายตาที่มองหญิงสาวกลับเฉยชาแกมดูแคลน เอาตัวมาเสนอด้วยค่าตัวที่สูงลิบลิ่วยังจะมาแสดงท่าทางหยิ่งผยองใส่เขาอีก ช่างไม่เจียมตัวเสียจริงนะ ไม่น่าตกปากรับคำช่วยเหลือจากเจ้าเพื่อนตัวดีเลยจริงๆ
ไหนไอ้พุฒมันบอกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสงสารไง เขายังไม่เห็นความน่าสงสารจากเธอเลยสักนิด มีแต่ความหยิ่งผยองและดื้อรั้นที่แสดงออกมาทางสีหน้าแววตา
คิดถูกหรือคิดวะเนี่ยกู ที่ยอมควักเงินเป็นล้านเพื่อคนอื่น
- ผู้เขียน
