ภูวิน....
"งั้นเค้าก็ไม่ต้องกินยาแก้ไข้แล้วใช่ไหม" ปันปันถามผม
"ใครบอกเธอต้องกินยาอีกรอบเพื่อไม่ให้ไข้มันกลับมาอีก"
"คนใจร้ายชอบบังคับ>เวลาต่อมา...
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นผมงัวเงียลุกขึ้นมานั่งก่อนจะประมวลความคิดว่าผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ทำไมตอนตีสามแต่พอนึกขึ้นได้ว่าต้องปลุกปันปันให้กินยาผมก็ลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบยากับรินน้ำใส่แก้วเดินกลับไปที่เตียงอีกรอบ
"ยัยอ้วนตื่นขึ้นมากินยาได้แล้วครบสี่ชั่วโมงแล้ว" พอผมปลุกรอบนี้ปันปันก็ลุกขึ้นนั่งทันทีแล้วก็แบมือ
"เอายามาเค้าจะลองกินเอง"
"หึ" ผมหัวเราะในลำคอสงสัยจะกลัวถูกป้อนยาด้วยปากอีกรอบ แต่ปากปันปันโคตรนุ่มแล้วก็หอมหวานมากจนผมอยากจะสัมผัสอีกครั้งแต่สุดท้ายผมก็ต้องสลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วยื่นเม็ดยาสองเม็ดลงบนฝ่ามือพร้อมกับถือแก้วน้ำรอ
"กินดิ" ผมบอกปันปันที่เอาแต่นั่งจ้องยาแก้ไข้ในมือตัวเอง
"อย่าเร่งเค้าได้ป่ะขอเค้าทำใจก่อนไม่ได้หรือไง>ห้านาทีผ่านไป...
"จะทำใจอีกนานไหม ฉันง่วงนะเว้ยนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว" ผมดุปันปันที่ยังเอาแต่จ้องมองยาในมือไม่ยอมกินซักที
"เออก็ได้กินก็ได้บ่นจัง"
ผมนั่งมองปันปันที่หลับตาเหมือนกำลังทำใจก่อนจะกรอกยาเข้าปากแต่พอยาเข้าปากปุ๊บอาการก็มาทันทีปันปันเหมือนกำลังจะสำลักผมไม่รอช้าผมรีบดื่มน้ำแล้วพุ่งตัวเข้าไปใช้ปากประกบปากไว้ก่อนที่เม็ดยาจะหลุดออกมา จากนั้นก็ปล่อยน้ำที่อยู่ในปากตัวเองเข้าไปในโพรงปากของปันปันจนกระทั่งปันปันกลืนยาลงคอไปได้สำเร็จ ผมถอยใบหน้าออกมาอย่างช้าๆแล้วใช้มือเช็ดน้ำที่ไหลเลอะขอบปาก ปันปันเงยหน้าขึ้นมามองตาผมเราสองคนสบตากันท่ามกลางความเงียบแล้วก็ความมืดจากนั้นผมก็ทำให้สิ่งที่ผมไม่คิดว่าผมจะกล้าทำนั่นก็คือการโน้มตัวลงไปจูบ
"อืมมมมม" ผมหลับตาลงแล้วจูบปันปันอย่างดูดดื่มช้าๆเบาๆและนุ่มนวลสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดภายในโพรงปากร้อนตอนแรกผมคิดว่าปันปันจะผลักผมออกแต่เปล่าเลยปันปันกลับจูบตอบผมแม้จะไม่เป็นประสาก็เถอะ เราสองคนจูบกันอยู่บนเตียง สักพักเป็นผมที่เรียกสติตัวเองกลับคืนมาได้ผมรีบขยับใบหน้าออกมาอย่างสุดแสนจะเสียดาย
"ขอโทษไม่ได้ตั้ง..อื้ออออ" ผมกำลังจะขอโทษปันปันที่จูบเมื่อกี้แต่ปันปันกลับทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าปันปันจะทำ ปันปันโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะยกมือขึ้นโอบรอบคอผมจากนั้นปันปันก็จูบผม ตอนนั้นสติผมหลุดไปแล้วอะไรก็ห้ามไม่อยู่ผมก็เอามือโอบเอวปันปันไว้แล้วรั้งตัวปันปันให้เข้ามาแนบชิดติดกับแผงอกของผมเราจูบกันอย่างดูดดื่ม
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เราสองคนจูบกันอยู่แบบนั้นมันเป็นอะไรที่โคตรดีปากของปันปันทั้งหอมทั้งหวานและก็ร้อนด้วยพิษไข้ และไม่รู้อะไรดลใจให้ผมทำสิ่งนี้ ผมดันปันปันลงไปนอนราบกับที่นอนจากนั้นผมก็ซุกใบหน้าลงไปที่ซอกคออุ่นร้อน ปันปันยังไม่ได้หายไข้
"ตัวยังร้อนอยู่เลยรู้ไหม" ผมกระซิบบอกข้างหู
"อื้มมมแล้วเค้าต้องทำไงยาก็กินแล้วตั้งสองรอบ" ปันปันพูดกับผมเสียงเบาหวิว
"ฉีดยาดูมั้ยเผื่อจะหาย"
"ฉีดยาต้องไปโรงพยาบาล?? เค้าไม่อยากไป ไม่ไปได้มั้ยวินนะน๊าาา>อะไรคือฉีดยา อิอิ ตอนหน้าNCจะมารึเปล่าน๊าาามาลุ้นกัน