ฉีดยามั้ย

1516 คำ
ภูวิน.... "งั้นเค้าก็ไม่ต้องกินยาแก้ไข้แล้วใช่ไหม" ปันปันถามผม "ใครบอกเธอต้องกินยาอีกรอบเพื่อไม่ให้ไข้มันกลับมาอีก" "คนใจร้ายชอบบังคับ>เวลาต่อมา... ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นผมงัวเงียลุกขึ้นมานั่งก่อนจะประมวลความคิดว่าผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ทำไมตอนตีสามแต่พอนึกขึ้นได้ว่าต้องปลุกปันปันให้กินยาผมก็ลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบยากับรินน้ำใส่แก้วเดินกลับไปที่เตียงอีกรอบ "ยัยอ้วนตื่นขึ้นมากินยาได้แล้วครบสี่ชั่วโมงแล้ว" พอผมปลุกรอบนี้ปันปันก็ลุกขึ้นนั่งทันทีแล้วก็แบมือ "เอายามาเค้าจะลองกินเอง" "หึ" ผมหัวเราะในลำคอสงสัยจะกลัวถูกป้อนยาด้วยปากอีกรอบ แต่ปากปันปันโคตรนุ่มแล้วก็หอมหวานมากจนผมอยากจะสัมผัสอีกครั้งแต่สุดท้ายผมก็ต้องสลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วยื่นเม็ดยาสองเม็ดลงบนฝ่ามือพร้อมกับถือแก้วน้ำรอ "กินดิ" ผมบอกปันปันที่เอาแต่นั่งจ้องยาแก้ไข้ในมือตัวเอง "อย่าเร่งเค้าได้ป่ะขอเค้าทำใจก่อนไม่ได้หรือไง>ห้านาทีผ่านไป... "จะทำใจอีกนานไหม ฉันง่วงนะเว้ยนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว" ผมดุปันปันที่ยังเอาแต่จ้องมองยาในมือไม่ยอมกินซักที "เออก็ได้กินก็ได้บ่นจัง" ผมนั่งมองปันปันที่หลับตาเหมือนกำลังทำใจก่อนจะกรอกยาเข้าปากแต่พอยาเข้าปากปุ๊บอาการก็มาทันทีปันปันเหมือนกำลังจะสำลักผมไม่รอช้าผมรีบดื่มน้ำแล้วพุ่งตัวเข้าไปใช้ปากประกบปากไว้ก่อนที่เม็ดยาจะหลุดออกมา จากนั้นก็ปล่อยน้ำที่อยู่ในปากตัวเองเข้าไปในโพรงปากของปันปันจนกระทั่งปันปันกลืนยาลงคอไปได้สำเร็จ ผมถอยใบหน้าออกมาอย่างช้าๆแล้วใช้มือเช็ดน้ำที่ไหลเลอะขอบปาก ปันปันเงยหน้าขึ้นมามองตาผมเราสองคนสบตากันท่ามกลางความเงียบแล้วก็ความมืดจากนั้นผมก็ทำให้สิ่งที่ผมไม่คิดว่าผมจะกล้าทำนั่นก็คือการโน้มตัวลงไปจูบ "อืมมมมม" ผมหลับตาลงแล้วจูบปันปันอย่างดูดดื่มช้าๆเบาๆและนุ่มนวลสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดภายในโพรงปากร้อนตอนแรกผมคิดว่าปันปันจะผลักผมออกแต่เปล่าเลยปันปันกลับจูบตอบผมแม้จะไม่เป็นประสาก็เถอะ เราสองคนจูบกันอยู่บนเตียง สักพักเป็นผมที่เรียกสติตัวเองกลับคืนมาได้ผมรีบขยับใบหน้าออกมาอย่างสุดแสนจะเสียดาย "ขอโทษไม่ได้ตั้ง..อื้ออออ" ผมกำลังจะขอโทษปันปันที่จูบเมื่อกี้แต่ปันปันกลับทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าปันปันจะทำ ปันปันโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะยกมือขึ้นโอบรอบคอผมจากนั้นปันปันก็จูบผม ตอนนั้นสติผมหลุดไปแล้วอะไรก็ห้ามไม่อยู่ผมก็เอามือโอบเอวปันปันไว้แล้วรั้งตัวปันปันให้เข้ามาแนบชิดติดกับแผงอกของผมเราจูบกันอย่างดูดดื่ม ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เราสองคนจูบกันอยู่แบบนั้นมันเป็นอะไรที่โคตรดีปากของปันปันทั้งหอมทั้งหวานและก็ร้อนด้วยพิษไข้ และไม่รู้อะไรดลใจให้ผมทำสิ่งนี้ ผมดันปันปันลงไปนอนราบกับที่นอนจากนั้นผมก็ซุกใบหน้าลงไปที่ซอกคออุ่นร้อน ปันปันยังไม่ได้หายไข้ "ตัวยังร้อนอยู่เลยรู้ไหม" ผมกระซิบบอกข้างหู "อื้มมมแล้วเค้าต้องทำไงยาก็กินแล้วตั้งสองรอบ" ปันปันพูดกับผมเสียงเบาหวิว "ฉีดยาดูมั้ยเผื่อจะหาย" "ฉีดยาต้องไปโรงพยาบาล?? เค้าไม่อยากไป ไม่ไปได้มั้ยวินนะน๊าาา>อะไรคือฉีดยา อิอิ ตอนหน้าNCจะมารึเปล่าน๊าาามาลุ้นกัน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม