เช้าวันต่อมา
แสงแดดรลอดผ่านหน้าต่างทำให้นุ่มนิ่มลืมตาตื่นขึ้น ยิ่งมองเห็นใบหน้าผู้ชายที่ชอบนอนอยู่ใกล้ๆ หัวใจยิ่งสั่นไหว มือเรียวยกขึ้นมาลูบเกลี่ยแก้ม สักพักเฮียเล้งรู้สึกตัวตื่นสางน้อยจึงแกล้งหลับตาพริ้มเพราะเขินอาย
เสียงเข้มพูด "เดี๋ยวก็โดนจัดหนักอีกหรอก กลับบ้านได้แล้ว"
"เช้าแล้วแม่คงตื่นเตรียมขายของ กลัวโดนตี"
"เรื่องนั้นฉันคิดแผนเอาไว้แล้ว"
"เดี๋ยวนี้เฮียมีแผนด้วย"
"แน่นอนสิ ฮ่าๆ รับรองได้ว่าเธอไม่โดนตี"
ร้านส้มตำ บ้านนุ่มนิ่ม
"เตรียมของขายแล้วเหรอติ๋ม" ชาวบ้านปั่นจักรยานผ่านมาจึงแวะพูดคุยตามภาษาเป็นมิตร "แม่ก็ตื่นเช้าลูกก็ตื่นเช้า"
"ว่าอะไรนะ..นิ่มตื่นแล้วเหรอ ฉันไม่เห็น"
"เพิ่งกลับจากวัดมา เห็นนิ่มกับเฮียเล้งทำบุญด้วยกันน่ารักเชียว อย่าบอกนะว่านังนิ่มมันมัดใจเจ้าของอู่ที่ชอบได้แล้วนะ!"
แม่แน่นิ่งตกใจ เพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะตื่นเช้าโดยที่ตัวเองไม่ทราบ หลังจากบอกกล่าวชาวบ้าน
