บทที่ 16
คนโกหก
“ญาติเกรซเป็นไงบ้าง โอเคไหม” พิมทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวเดินเข้ามายังโต๊ะประจำในโรงอาหาร
“ฮะ อ๋ออ อ่อ ดีขึ้นแล้วจ้ะ” เกรซรีบตอบ
“เค้าเป็นอะไรมากป่าว” วิเวียนถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ร้อยวันพันปีเพื่อนรักคนนี้ไม่เคยขาดเรียน
“ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้ดีขึ้นมากละ” เกรซตอบแต่ใจกลับคิดถึงเรื่องเมื่อวานที่พี่เรย์ไลน์มาหา
เรย์: ไปหาได้ไหม
เกรซ: วันนี้มีเรียนพิเศษ
เรย์: เดี๋ยวไปรอ ไปหาไรกินกัน
เกรซ: ไม่อยากกลับบ้านดึกกกกก
เรย์: ไม่เจอกันตั้ง 2 วันแล้วนะ
เกรซ: แค่สองวันเอง
เรย์อ่านแต่ไม่ตอบแล้วก็หายเงียบไปทั้งวัน เกรซเองก็แกล้งใจแข็งไม่ไลน์กลับไปหา
เรย์: ไม่สบายเป็นไข้นอนอยู่คอนโด
เกรซ: ทำไมไม่ไปหาหมอ
เรย์: ไม่มีคนพาไป ปวดหัวหนักมาก
ส่งรูปปรอทวัดไข้ 39 องศามาให้ดู
เกรซ: โทรหาคนขับรถสิคะ
เรย์: เขาลา ตัวคนเดียว ยังไม่ได้กินอะไร
เกรซ: ทำไมไม่โทรสั่งอะไรมากินหล่ะคะจะได้ทา
