เดี๋ยวพี่จัดการให้
1923 คำ
บทที่ 8
เดี๋ยวพี่จัดการให้
“เกรซไม่ไป”
“โถ่…เกรซ พี่เรย์เค้าอุตส่าห์ชวนด้วยตัวเองเลยนะ” พิมขอร้อง “แค่ไปกินไอติมเอง เค้าคงอยากไถ่โทษจะได้เลิกแล้วต่อกันไง”
“ร้านไอติมคนเยอะแยะไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างพิมจะได้คืนดีกับพี่เรย์ด้วย ไม่อยากบึ้งตึงกันนาน” พิมหว่านล้อมด้วยท่าไม้ตาย
เกรซคิดในใจ ก็จริง พิมก็คงไม่สุขเท่าไหร่
“โอเค ก็ด้ายยยยยยย เจอกันวันเสาร์”
……………………………………………
“วันนี้เกรซไปค้างที่บ้านวิเวียนนะคะพ่อ” เกรซเข้ามาหอมแก้มบิดาก่อนออกจากบ้าน
“จ้า อย่านอนดึกกันหล่ะ” เขาบอกด้วยความเอ็นดู ลูกสาวคนนี้ไม่เคยทำให้ต้องห่วงสักครั้ง รู้หน้าที่ ตั้งใจเรียน แม้จะอ่อนโยนแต่ก็เข้มแข็งพอ
“แล้วสาวๆ จะกินอะไร พ่อจะได้จัดการให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ที่บ้านวิเวียนจัดการให้แล้ว” เธอยิ้ม
“อ้อนอะไรกันแต่เช้า พ่อลูกคู่นี้” ผู้เป็นแม่เดินเข้ามา “ไปได้แล้วจ้ะเดี๋ยวสาย”
เกรซเดินมาหอมแก้มแม่ก่อนออกจากบ้าน
ทั้งสามตั้งใจเรียนอย่างบ้าคลั่งวันสอบใกล้เข้าแล้ว
“ไปกันเถอะพวกเรา พี่เรย์มารอแล้ว” พิมบอกเพื่อนๆ สองสาวอิดออดไม่อยากไป
ทั้งสามเดินมายังร้านไอศกรีมเจ้าดัง วันนี้ที่ร้านมีคนบางตา พวกเธอส่งสายตาหาโต๊ะพวกพี่เรย์ซึ่งหาไม่ยากนัก สามหนุ่มหล่อราวกับบอยแบนด์เกาหลีกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน โดยมีสายตาสาวๆ โต๊ะข้างๆ คอยจับจ้อง
‘นั่นหน้าสนุกแล้วเหรอ’ เกรซคิดในใจ ‘หน้าอย่างงั้นใครจะอยากคุยด้วย ยิ้มบ้างมันจะตายหรือไงนะ’
“พิม! ทางนี้ค่ะ” พอสโบกมือให้
ทั้งสามเดินไปนั่งบนเก้าอี้ที่ถูกเตรียมไว้เท่าจำนวนพอดี เกรซกับ วิเวียนมองหน้าเรย์อย่างไม่เกรงกลัว
“ให้ผู้ใหญ่รอนาน ไม่มีมารยาทเลยนะ” เรย์เอ่ย
“เฮอะผู้ใหญ่เหรอ….โตกว่าพวกเราไม่กี่ปีหรอก” เกรซพูดลอยๆ เรย์จ้องหน้าเธอเขม่ง
“เอ่ออออออ คือว่าพวกเราไปทานข้าวมาค่ะ มันหิว”
“อย่างงี้ก็ดีเลยสิคะ จะได้ทานของหวานต่อเลย” พอสเอ่ย “สั่งเลยนะคะ วันนี้พี่เรย์เลี้ยงเอง ไถ่โทษที่มีเรื่องวันนั้น”
“ใครว่าไถ่โทษ ยกโทษให้มากกว่า” เรย์โพล่งออกมา
“ยกโทษเหรอ…..พี่เรย์นั่นแหล่ะต้องขอโทษเกรซกับเพื่อน” เกรซไม่ยอม “พี่เรย์เอากระเป๋าเกรซไปก่อนทำไม”
“แล้วทำไมเธอไม่มาขอชั้นดีดีหล่ะ” ชายหนุ่มยื่นหน้ามาใกล้ๆ เธอ
“พอเถอะๆ สั่งอะไรกินกัน” เทมป์ตัดบทก่อนที่เรื่องจะบานปลาย
สามสาวสั่งจัดหนักจัดเต็ม เกรซกับวิเวียนสั่งเมนูที่แพงที่สุดในร้าน “เอาให้กระเป๋าฉีก” พวกเธอแอบกระซิบกันก่อนเข้ามาในร้าน
“น้องเกรซชอบกินไอติมเหรอคะ” พอสเริ่มเปิดบท
“อ่อค่ะ ก็กินได้แต่ชอบเพราะฟรีมากกว่า” เกรซยิ้มให้พอสอย่างอ่อนโยนแกล้งโปรยเสน่ห์กลับ ให้มันรู้ไปเลยสิว่าใครจะหลงเสน่ห์ก่อนกัน
แม้จะประหม่าแค่ไหนที่มาอยู่กับพวกผู้ชายตั้งสามคน ก็ต้องทำเป็นใจดีสู้เสือ เธอจะเสียฟอร์มต่อหน้าไอ้พี่เรย์ไม่ได้
“พรุ่งนี้ไปไหนกันเหรอ” พอสถาม
“พรุ่งนี้พวกเราน่าจะอยู่ที่บ้านวิเวียนค่ะ ดูซีรี่ย์เรื่องใหม่กัน” พิมตอบยิ้มๆ
“อย่างงี้พรุ่งนี้ก็ว่างสิคะ”
“ประมาณนั้นค่ะ” พิมรีบตอบรับ
“เย็นนี้ไปเที่ยวคลับกับพวกพี่ไหมร้านพวกพี่เอง เคยไปกันป่ะ”
“พวกเราไม่เคยไปหรอกค่ะ อายุยังไม่ถึงสิบแปด” พิมตอบ
“อยากลองไปไหมหล่ะ พี่จัดการได้ ชิวๆ พวกพี่เที่ยวตั้งแต่สิบห้าแล้ว ละไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยที่นี่รับเฉพาะแขกวีวีไอพีค่ะ ไม่เถื่อนหรูหรามีระดับ” พอสรีบบอก
“พวกเราไม่ไปสถานที่แบบนั้นหรอก ไม่ใช่แนว” เกรซบอก
“ก็แน่หล่ะ พวกเด็กแว่นบ้าเรียนแต่งตัวเฉิ่มๆ จะไปที่แบบนั้นได้ยังไง อยู่ที่สถาบันกวดวิชาก็ถูกต้องละ” เรย์เย้ยหยัน
“แล้วถ้าเป็นแบบนั้นมันผิดตรงไหนคะ” เกรซไม่ลดลาวาศอก
“งั้นก็คงเป็นแค่ข้ออ้าง เพราะจริงๆ แล้วเธอกลัวหล่ะสิ”
“กลัวอะไร มีอะไรให้กลัว”
“ดูก็รู้ว่าวันนี้เธอกลัวแค่ไหน แล้วยิ่งต้องมาถิ่นพวกชั้นเธอคงกลัวหัวหดเลยสินะ น่าสงสารจัง”
“อ่อนว่ะ” เรย์ยังไม่จบ
“ไหนว่าแน่ ที่แท้ก็กลัวเหรอ” เขายิ้มเยาะเธอ
เกรซจ้องหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อทั้งโมโหทั้งหมั่นไส้
“ค่ะ เจอกันหกโมง ส่งโลเคชั่นให้พิมด้วย” ว่าแล้วเกรซก็เดินออกมาจากร้าน เพื่อนทั้งสองรีบตามออกมา เกรซเดินไปที่หน้าสถาบันกวดวิชาพลางเอามือตบหน้าผาก
“เกรซ เกรซเอาจริงเหรอ” พิมถามด้วยความกังวล
“เอาจริง เกรซไม่ยอมให้พวกพี่บ้านั่นมาหยามกันหรอก”
“เดี๋ยวชั้นไปเป็นเพื่อนแกเอง” วิเวียนบอกอย่างไม่เกรงกลัว
“พิมไปด้วย ไม่ปล่อยให้เกรซกับวิเวียนไปลำพังหรอก”
สามสาวตรงดิ่งไปที่ห้างสรรพสินค้า ถอยชุดใหม่เอาให้ไอ้พวกพี่บ้านั่นอ้าปากค้างเลย ‘เด็กแว่น บ้าเรียนเหรอ เหอะคอยดูแล้วกัน’
เด็กสาวในวัยสิบเจ็ดย่างสิบแปดแต่งตัวจัดเต็ม สวยดูดีแบบไม่ตะโกน พิมมาในชุดเดรสปาดไหล่แขนตุ๊กตา รัดรูปสีขาว วิเวียนมาในชุดเกาะอกเอวลอย กางเกงเอวสูง และเกรซมาในชุดกระโปรงยาวผ้าซาตินสายเดี่ยวเข้ารูปผ่าหน้าสูงแทบขาดใจ
“เอาจริงใช่ป่ะเพื่อน” พิมถามย้ำ
“เอาจริง พวกเราต้องเชิด พวกเราสวย พวกเรารวย พวกเรามั่น และที่สำคัญห้ามดื่มแอลกอฮอล์ หรือรับเครื่องดื่มจากคนแปลกหน้าเด็ดขาด” วิเวียนกำชับเพื่อนทั้งสอง
“เข้าไปแค่แป๊บเดียวนะ แล้วก็รีบกลับบ้านเลย โอเค๊” เกรซเสริม
ทั้งสามนั่งแท็กซี่ไปตามโลเคชั่นเพราะแอบหนีเที่ยวคนขับรถจึงรู้ไม่ได้ และแล้วแท็กซี่ก็มาจอดที่คลับเฮาท์หรูใจกลางเมืองสไตล์โมเดิร์นที่มีแขกทยอยเข้าข้างในอย่างไม่ขาดสาย
“ขอดูบัตรด้วยครับ” การ์ดหน้าประตูเอ่ย
“เราเป็นเพื่อนเรย์ เขาให้เราเข้าไปได้ ถ้าไม่เชื่อก็ไปเรียกเขามา” เกรซพูดอย่างเชิดๆ ‘อย่าไปกลัวเกรซ’
การ์ดมองหน้าพวกเธอ ก่อนจะอนุญาตให้เดินเข้าไปแต่โดยดี
“ช่วยเดินไปส่งตรงที่นั่งของเรย์ด้วยค่ะ” การ์ดจ้องหน้าหยั่งเชิงเธออีกครั้งก่อนจะเดินนำเข้าไป
บรรยากาศภายในร้าน เป็นแบบนั่งชิว สบายๆ เปิดเพลงแจ๊ซ แขกที่นี่บ้างก็แต่งตัวดูดีมีระดับ บ้างก็แต่งสบายๆ แต่ราคานาฬิกาที่ใส่น่าจะไม่สบายสักเท่าไหร่
ทันทีที่ทั้งสามเดินเข้าไปในร้าน สายตาหนุ่มๆ ต่างหันมาจับจ้องสามสาวแปลกหน้าที่ออร่าไม่ธรรมดา การ์ดเดินนำขึ้นไปชั้นสองที่มีเรย์และเพื่อนอีกห้าหกคนนั่งอยู่
“ไอ้ตายเหอะ พวกเธอไปทำไรกันมาวะ ฮอตเป็นบ้า” พอสอุทานออกมา
เกรซเดินมานั่งบนโซฟาประจันหน้ากับเรย์ ชายหนุ่มจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา เธอเอียงคอเป็นเชิงท้าทาย
“ดื่มอะไรดีคะสาวๆ” พอสถาม
“ขอน้ำส้มคั้นสามที่ค่ะ” พิมบอกพนักงาน
เรย์ยิ้มเยาะเมื่อได้ยินพิมสั่ง
‘อีตาบ้านี่กวนประสาทชะมัด’ เกรซคิด
ทั้งสามนั่งฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์ ตอนนี้พวกเธอเริ่มชินกับสถานที่แล้ว สักพักก็มีวงดนตรีขึ้นมาแสดง
“นั่นวงทรีเอสเหรอ ให้ตายเหอะ” พิมกับวิเวียนรีบลุกไปยืนดู พลางโยกร้องตามเพลงตามประสาแฟนคลับผู้คลั่งไคล้ศิลปิน เทมป์เข้าไปยืนข้างๆ สองสาว ในบรรดาทั้งสามหนุ่มพวกเธอดูไว้ใจเทมป์ที่สุด เขาดูสุภาพและเป็นมิตร พิมส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม ซึ่งเขาเองก็ยิ้มตอบอย่างอบอุ่น เกรซเองเพิ่งเคยเห็นเขายิ้มแบบนั้น
พอสเองก็พยายามทำคะแนน เขาขยับมานั่งใกล้ๆ เกรซ มีเรย์คอยชำเลืองมองเป็นระยะ เกรซเองก็ดูสนุกเวลาคุยกับพอส เธอยิ้มและหัวเราะกับมุกตลกของหนุ่มๆ ที่ห้อมล้อม
‘เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ ไม่เห็นจะสวยตรงไหน’ เรย์มองอย่างหัวเสียแต่ก็ละสายตาจากเธอไม่ได้เช่นกัน
“สนุกเหมือนกันนะเนี่ย” วิเวียนพูดขณะนั่งพักที่โซฟา
“ใช่มั้ย ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดซะหน่อย” พอสพูด
วิเวียนออกไปเต้นอีกครั้งโดยมีพอสตามไปแจม ส่วนพิมตอนนี้เธอกำลังคุยเรื่องเรียนไวโอลินกับเทมป์แบบไม่สนใครที่ไหนแล้ว
เกรซยังนั่งอยู่ที่เดิมโดยมีหนุ่มๆ มาขอชนแก้วไม่ขาดสาย
เรย์ก็ยังนั่งดื่มเรื่อยๆ พร้อมชำเลืองมองเด็กสาวอย่างไม่ชอบใจ
เรย์เริ่มสังเกตเห็นท่าทีแปลกๆ ของเด็กสาว ดูเข้าใกล้ผู้ชายกว่าปกติพลางส่งสายตาแปลกๆ เธอเอามือสางผมเบี่ยงผมมาด้านข้างเผยให้เห็นเนินบ่าขาวเนียนนั่น เรย์รู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ ชายหนุ่มเริ่มกระสับกระส่าย หัวใจเต้นแรง
สักพักเด็กสาวก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ เธอมีอาการเซเล็กน้อย ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอเมื่อสักครู่ลุกตามออกไปโดยไม่มีใครทันสังเกตเห็นยกเว้นเรย์เพราะเขาแทบไม่ละสายตาไปจากเธอเลย
เรย์เห็นดังนั้นจึงตัดสินใจเดินตามหลังไป
ชายคนนั้นตามเด็กสาวเข้าไปในห้อง เขาพยายามดึงเกรซเข้ามากอด
พลั๊วะ พลั๊วะ!!!
เรย์เข้าไปชกหน้าผู้ชายคนนั้นแบบไม่ยั้งมือด้วยความโกรธจัด
ก่อนกระชากคอเสื้อขึ้นมา
“รีบไสหัวไปจากที่นี่เดียวนี้ ห้ามใครแตะต้องยัยนี่”
ชายหนุ่มกระเสือกกระสนวิ่งหนีออกไปจากห้องน้ำนั้น
เขาเดินเข้าไปดูเด็กสาวที่ตอนนี้ยืนพิงอยู่ที่ขอบอ่างล้างหน้า จังหวะนั้นเขาไม่คิดอะไรแล้ว เรย์เดินเข้าไปจูบเกรซอย่างเร่าร้อน ก่อนเอามือไปถกกระโปรงเด็กสาวขึ้นแล้วอุ้มเธอไปนั่งบนอ่างหน้ากระจก เขาจูบเธอที่ปากก่อนค่อยๆ ลากลงมาที่ซอกคอหอมนั่น
“ก๊อกกก ก๊อกกกกก”
“ใครอยู่ในนั้น เปิดประตูเดี๋ยวนี้” เสียงผู้หญิงข้างนอกตะโกนด้วยความหงุดหงิด
เรย์ตัดสินใจถอนริมฝีปากจากเนินอกนั่น
“หยุดทำไมคะพี่เรย์”
“ใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวพี่จัดการให้” เขากระซิบ จากนั้นก็ประคองร่างบางออกไปจากห้องน้ำ
“พี่เรย์!!!!!!! พี่เรย์เข้ามา เอ่ออออ แฟนเป็นลมเหรอคะ” สาวที่รออยู่หน้าห้องน้ำถาม แม้ดูทรงแล้วไม่น่าใช่ สภาพเสื้อของชายหนุ่มตอนนี้ถูกปลดกระดุมออกเกือบหมดแล้ว
เรย์ไม่ตอบ เขารีบประคองร่างที่แสนบอบบางไปนั่งบนรถเบนท์ลีย์ที่จอดรออยู่ ก่อนออกคำสั่งกับคนขับรถ
“ไปที่คอนโด”
-------------------------------------------
P.S. I love you
- ผู้เขียน
