บทที่ 38
พ่อลูกผูกจิต
เด็กน้อยถูกย้ายมาที่ห้องพิเศษ โชคดีที่ไม่พบเลือดออกในสมอง แต่อย่างไรก็ตามหมอขออยู่ดูอาการอีก 24 ชั่วโมงเพราะอาจจะมีเลือดออกมาภายหลังได้
“อีกสักพักน้องน่าจะตื่น คุณแม่ต้องคอยสังเกตอาการนะครับ เช่น อาการซึม ปวดหัว หรือชัก” หมอแจ้ง
เกรซดูแลลูกชายไม่ห่าง เรย์เองก็ไม่ยอมไปไหน สักพักเด็กชายก็ได้สติ
“หม่ามี๊ เนตั้นขอโทษ” เด็กชายกลัวจะโดนดุที่เล่นซนจนตกบันได“ไม่มีอะไรต้องขอโทษเลยจ้ะ แค่ลูกไม่เป็นอะไรมาก แม่ก็ดีใจมากแล้ว”
หญิงสาวน้ำตาคลอทั้งสงสารทั้งเอ็นดู
“คุณตาคุณยาย…คุณลุง เนตั้นคิดถึงทุกคนนะครับ”
“ยายก็คิดถึงหลานจ้ะ พักผ่อนก่อนนะจ้ะ”
“หม่ามี๊แดดดี๊รู้ไหมว่าเนตั้นไม่สบาย”
เกรซกับเรย์ฟังแล้วได้แต่สะท้อนใจ
“จ้ะแดดดี๊รู้แล้วนะคะ”
เกรซลูบหัวเด็กชายก่อนเขาจะหลับไป เกรซขอให้พ่อกับแม่กลับไปรอที่บ้านเนื่องจากที่โรงพยาบาลไม่ค่อยสะดวกสบายต่อสุขภาพหลัง ส่วนเรย์นั้นไม่ย
