(ซันเดย์)
วันต่อมา
10.21 AM.
ก๊อกๆๆๆ
ผมลืมตาขึ้นอย่างยากลำบากเพราะตอนนี้ตาผมคงบวมบูด..ขนาดกูไม่ลุกไปส่องกระจกยังรู้สึกถึงความตึงของมันได้ ผมถอนหายใจเสียงดังและลุกเสยผมเดินไปทางประตูและใช่..เมื่อคืนนี้แก้มเดินมาส่งผมที่ห้องทั้งๆ ที่ผมยืนยันจะขอนอนห้องกับแก้มแต่แก้มไม่ยอม
แกร๊ง
ผมเบิกตามองคนที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ตรงหน้า ผมจึงรีบหันหลังหนีและยกมือปิดหน้าตัวเองทันที
"ไม่ทันหรอกไอ้ซัน มึงไปล้างหน้าล้างตาแล้วออกมาคุยกับกู"
ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง และหันมองไอ้ไททันที่เดินเข้ามาในห้องและปิดประตูเสียงดังอย่างไม่พอใจ
"คือต้องมาด่ากูถึงห้องเลยเหรอวะ??"
"ไปล้างหน้าก่อนที่มึงจะได้แผลเพิ่ม"
"เออๆๆ ทำตัวเป็นพ่อเลยไอ้ห่า"
"พ่อจะไม่ยืนคุยกับมึงเหมือนที่กูกำลังทำแน่ถ้ารู้ว่าไอ้ลูกชายตัวดีมันไปตีกับใครก็ไม่รู้ในร้านเหล้าจนเขาแจ้งตำรวจจับ!"
"ใจเย็น ค่อยพูดค่อยจา"
"มึงอย่าเล่นลิ้นไอ้ซันกูบอกให้ไปล
