อย่าดื้อ บทที่ 6 : สัมผัสที่ชัดเจน
1263 คำ
ปึง!
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ดึงประตูเปิดออกก็มีฝ่ามือใหญ่ออกแรงดันให้ประตูปิดลงตามเดิมและวินาทีนั้นเองที่ฉันรับรู้ได้ถึงร่างกายกำยำของผู้ชายที่เข้ามายืนซ้อนด้านหลังของตัวเอง
“พรุ่งนี้จะเข้ามาที่ห้องอีก วันนี้เข้ามาเอาน้ำพรุ่งนี้หาเรื่องเอาน้ำเข้ามาคืน สรุปอยากนอนกับฉัน?” สิ่งที่เขาถามออกมาทำเอาคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ยังจะคิดอะไรแบบนี้อยู่ได้
พรึ่บ!
ร่างบางที่อยู่ภายในอ้อมแขนแกร่งขยับตัวหมุนหันกลับไปประจันหน้าอยากตรงไปตรงมา ถึงจะมีมีความผิดและกังวลว่าจะถูกจับได้เรื่องเข้ามาในห้องนอนของอีกฝ่าย แต่ว่าตอนนี้ความกลัวเหล่านั้นมันหายไปจนแล้วสิ่งที่ต้องการจะทำก็คืออยากเห็นสีหน้าตอนที่เขาพูดคำนั้นออกมา
คำว่าฉันอยากนอนกับเขา…
“ก็แค่มาเอาน้ำไม่มีความคิดจะอยากทำอะไรแบบนั้นหรอก”
เสียงหวานตอบกลับนิ่งเรียบไม่แสดงออกอาการหวาดกลัวตกใจแต่อย่างใด เพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่มีทางทำอะไรตัวเองมากไปกว่านี้แน่นอน แล้วฉันก็รู้ดีอีกเช่นเดียวกันว่าตอนนี้เจ้าสมุทรกำลังเมา ถ้าอยู่ในช่วงที่มีสติสมบูรณ์ไม่มีทางพาตัวเองเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้หรอก
“แน่ใจ?”
“อือ” เสียงขานตอบในลำคอสั้น ๆ ของฉันมันดังขึ้นทันทีที่ฝ่ายอีกถามจบ ไม่มีความลังเลและไม่มีอาการเขินอายให้กับผู้ชายตรงหน้าแม้แต่นิดเดียวด้วย
“….” เจ้าสมุทรที่ได้รับคำตอบของฉันทำเอานิ่งไปชั่วขณะ
“จะปล่อยได้หรือยัง จะกลับห้อง” เมื่อเจ้าสมุทรยังเอาแต่นิ่งก็ต้องถามย้ำเพื่อให้ได้สติกลับมา แล้วจะได้รู้ตัวว่าอยู่ใกล้ฉันเกินกว่าปกติที่ทำมากไปแล้ว
“….” ขนาดถามชัดขนาดนี้เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยแขนที่กักตัวฉันเอาไว้อีก
“สมุทร”
“แอบขโมยอะไรไปมั่ง”
“ไม่มี ก็น่าจะรู้ว่าเราไม่ใช่คนที่มีนิสัยแบบนั้น” อย่างน้อยความเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กก็น่าจะทำให้เขารู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง
“ไม่เชื่อ” พูดขนาดนี้ก็ยังไม่เชื่อ จะหาเรื่องทะเลาะกันให้ได้เลยหรือไง
“มีแค่น้ำสองขวดเองนะ งั้นเอาคืนไป...ไม่เอาก็ได้” พูดจบก็ยื่นของในมือทั้งสองชิ้นไปให้ แต่เจ้าสมุทร ใช้สายตาจ้องมองแล้วไม่ยอมรับเอาของนั้นคืนไป
คงจะหวงน้ำเอาคืนไปให้จบ ๆ ก็แล้วกัน ฉันนอนกลืนน้ำลายเอาก็ได้…
“ทำไมวันนี้กล้าประชด” เพราะปกติฉันจะใช้ความเงียบแทนที่จะตอบโต้เขา คงจะฟิวส์ขาดเพราะถูกบอกว่าอยากนอนด้วยละมั้ง คำพูดแบบนั้นมันเป็นการดูถูกกันชัด ๆ
“ไม่มีใครไปประชดหรอก ตอนนี้สมุทรกำลังหาเรื่องเราอยู่ก็แค่ไม่อยากมีเรื่องด้วย”
“ถ้ามีเรื่องแล้วจะชนะหรือไง”
“....” ฟังยังไงก็เป็นคำถามที่โคตรจงใจอยากจะมีเรื่องเลยไม่ใช่หรือไง
“อย่าเข้ามาที่ห้องฉันอีก ถ้าหิวน้ำก็กินน้ำก๊อกหรือนอนกลืนน้ำลายไปนั่นแหละ” เจ้าสมุทรพูดด้วยเสียงดุ ร่างหนาเบียดตัวเข้าหาราวกับตั้งใจกลั่นแกล้ง ทำให้ฉันต้องถอยหลังออกห่างจนแทบจะสิงร่างเข้าเป็นเนื้อเดียวกับประตู
และสิ่งที่เขาพูดออกมาก็ทำเพียงพยักหน้ารับเป็นอันว่าเข้าใจ ไม่ปริปากตอบโต้อีกฝ่ายให้มากความไปกว่านี้ ไม่ต้องย้ำหรอกก็รู้มาตลอดแต่การให้กินน้ำก๊อกมันจะใจร้ายเกินไปแล้วนะ
แล้วการที่เจ้าสมุทรเข้ามาใกล้ขนาดนี้อึดอัดจัง...
“เหม็นกลิ่นเหล้า เหม็นบุหรี่...ออกไป” ฉันมั่นใจว่าตัวเองสามารถพูดได้แหละกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทรมาน แม้จะชินแต่ก็ยังเหม็นอยู่ดีและรู้ว่าเจ้าสมุทรดื่มไปเยอะพอสมควรเลยวันนี้
“หืม เหม็น...แล้วกล้าไล่เหรอ” คนเมายื่นหน้าเข้ามาใกล้ การกระทำพาชวนปวดหัวนี่ฉันรู้ดีว่าเขาเมาแล้ว เมื่อไรก็ตามที่เจ้าสมุทรเมาถ้าไม่หาเรื่องกวนประสาทก็จะทำอะไรแปลก ๆ
ฉันอยู่มานานย่อมรู้จักเขาดียังไงล่ะ...
“สมุทรอย่ากวนประสาทได้มั้ย”
ขวดน้ำในมือยกขึ้นในระดับใบหน้าเพื่อกั้นเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาใกล้ได้มากกว่านี้ แต่ดูเหมือนว่าเพียงเท่านี้มันจะไม่เพียงพอจะหยุดเขาได้
ปึง! ปึง! ปึง!
“สมุทรมึงหนีไปนอนหรือเปล่าวะ! อย่าหลับนะเว้ยไอ้เวร บอลยังไม่จบ!”
แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์ส่งคนเข้ามาช่วยตัวเองเอาไว้ เสียงเคาะประตูดังลั่นจากนอกห้อง แรงเคาะมันสะเทือนถึงหลังที่ชิดอยู่ทำฉันสะดุ้งด้วยความตกใจ อีกใจหนึ่งก็รู้สึกดีใจที่มีคนเข้ามาช่วยพาเจ้าสมุทรออกไปสักที
“โอมมาตามแล้วไปสิ” ฉันพูดด้วยเสียงที่เบาแม้จะไม่ใช่เพื่อนของตัวเองแต่ก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“ยังไม่หลับเดี๋ยวกูตามไป...รู้ชื่อด้วยว่าผู้ชายข้างนอกเป็นใคร” ประโยคแรกเจ้าสมุทรพูดกับเพื่อนตัวเองที่อยู่นอกห้อง ก่อนจะกลับมาให้ความสนใจฉันอีกครั้ง
“รู้ ทำไมจะไม่รู้”
“พูดใหม่อีกที”
“....” ความต้องการของเจ้าสมุทรทำคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน นอกจากจะต้องการหาเรื่องแล้วยังต้องการเอาชนะฉันให้ได้อีก
“พูด...” เมื่อเห็นว่าไม่ยอมพูดตามที่ตัวเองต้องการ เจ้าสมุทรจึงพูดย้ำอีกครั้งด้วยความเอาแต่ใจ
“โอมมาตามละ...”
ยังไม่ทันพูดจบประโยคอย่างที่เขาต้องการ ปากเล็กที่กำลังขยับเอ่ยพูดอยู่นั้นก็ถูกปิดประกบทับด้วยปากของคนตัวสูงตรงหน้า สัมผัสนุ่มร้อนที่กดทาบทับลงมากดกลืนคำพูดทั้งหมดให้หายกลับไปในลำคอ
แขนข้างหนึ่งโอบรั้งช่วงเอวคอดออกแรงดึงร่างเล็กเข้าหาตัว ทำให้หน้าอกอวบอิ่มไร้สิ่งบดบังบี้ไปกับช่วงลำตัวของเจ้าสมุทร มืออีกข้างสอดเข้าใต้เส้นผมกดรั้งท้ายทอยบังคับให้เงยหน้าขึ้นและไม่ให้หันหนีจูบของเขาไปได้
ราวกับเรี่ยวแรงถูกดูดกลืนหายด้วยจูบของเจ้าสมุทร สัมผัสของจูบแรกในชีวิตเป็นของคนตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว แม้ว่าเราจะอยู่ในสถานะคู่หมั้นแต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็มีระยะห่างให้กันมาตลอด
ตุบ! ตุบ!
ขวดน้ำที่ถืออยู่ร่วงหล่นจากมือตกกระทบบนพื้น ทำให้เฉียดโดนเท้าของเขาไปเล็กน้อยและมันก็พอจะสร้างความเจ็บปวดให้ได้อยู่บ้าง ปากร้อนผละออกห่างเพียงเล็กน้อยเอ่ยพูดด้วยเสียงทุ้มพร่า
“เจ็บ”
“ปะ อือ....”
ยังไม่ทันได้ทักท้วงปากนุ่มร้อนของคนตัวสูงก็ประกบแนบชิดลงมาอีกครั้ง ร่างบางถูกกดชิดประตูห้องนอนบวกกับแรงอันน้อยนิดทำให้ไม่สามารถขัดขืนเขาได้
กลิ่นเหล้าและบุหรี่คละคลุ้งอยู่ในปาก รับรู้มันได้อย่างชัดเจนราวกับว่าร่วมดื่มมันกับเขา...
- ผู้เขียน
