นัยน์ตาคมมองมาสัมผัสได้ถึงความเย็นชาสบตาเพียงแวบเดียว จากนั้นเขาก็เดินผ่านไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของตัวเอง การที่เจอเขาที่นี่มันไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจหรอกแต่การที่มีคนรู้จักชื่อจริงฉันเนี่ยสิ...
“เรียกเพื่อนพี่เหรอคะ ~ นี่ค่ะ สุดที่รัก โชติภักดี ~”
แยมส้มชี้นิ้วใส่ฉันด้วยอาการดี๊ด๊าโฆษณาชื่อจริงพร้อมนามสกุลชัดเจน ส่วนฉันจ้องมองรุ่นน้องปี 1 หน้าตาดีที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเราด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“เพื่อนผมอยากได้ไอจีของพี่ครับ” ผู้ชายที่เข้ามาหาฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางเพื่อนของตัวเองที่ว่านั่น
และการชี้นิ้วไปครั้งนี้นอกจากจะได้เห็นความหล่อของเด็กที่ขอไอจี จำไม่ได้ว่าน้องเขาชื่ออะไรแต่รู้สึกว่าจะเป็นหนึ่งในไม่กี่คนของเด็กปีหนึ่งที่ถูกให้ความสนใจอยู่ในช่วงนี้
และการหันไปมองน้องเขาฉันยังจะต้องเจอกับเจ้าสมุทรทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้เดินไปไหนไกล แค่เปลี่ยนจุดยืนไปอยู่ข้างกลุ่มรุ่นน้องในคณะที่เข้ามา
