เมสันเห็นน้องชายคนเล็กเดินหน้าบูดกลับเข้ามาในบ้านก็อดทักทายระคนเหน็บแนมไม่ได้
“เดี๋ยวนี้จะไปจะมาไม่คิดจะบอกกล่าวพี่สักคำเลยนะ แมทธิว”
แมทธิวชะงักเท้าเล็กน้อย หันมายกมือทักทายพี่ชายคนรอง
“สวัสดีครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
“พี่มีเรื่องจะคุยกับนาย”
“เอาไว้หลังอาบน้ำนะครับ”
เมสันเดินมาหยุดตรงหน้าและจ้องใบหน้าเหนื่อยล้าของน้องชายเขม็ง
“เดี๋ยวนี้”
แมทธิวพ่นลมออกมาทางปากเบาๆ ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งบนโซฟาและมองพี่ชาย
“มีอะไรกับผมหรือครับ”
“เรื่องน้องมัท”
แมทธิวตัวเกร็งขึ้นมาในทันที “อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนี้ให้ผมได้ยินอีกเลยครับ”
“ทำไมล่ะ เกลียดมากหรือ”
กรามแกร่งของแมทธิวขบกันแน่นจนขึ้นสันปูดเป่ง “เปล่าครับ ก็แค่ไม่อยากรื้อฟื้น”
เมสันเดินมาทรุดตัวนั่งข้างๆ น้องชาย แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“พี่ไม่รู้หรอกนะว่านายคิดยังไงกับน้องมัท เพราะนายเก็บความรู้สึกเก่งมากจนพี่มองไม่ออก แต่พี่รู
