“มาเอาข้าวของคุณไดจิค่ะ”
วันนี้ลินิณญ์ไม่ได้แต่งตัวโป๊อะไร เพราะไม่ได้มาเที่ยว ใส่เพียงเสื้อยืดสีดำรัดรูป กระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่า เนื้อผ้าอย่างดีและสวมรองเท้าผ้าใบราคาแพง ที่แทบหาไม่ได้ในไทย
“นี่คะ ข้าวของคุณไดจิ”
พนักงานนำใส่กล่อง และใส่ไว้ในถุงเรียบร้อย เพราะสะดวกแก่การถือ
“ขอบคุณนะคะ”
ลินิณญ์รีบรับข้าวมาถือในมือ ก่อนจะเดินกลับไปทางเดิม
“เฮีย”
แต่ก็ต้องตาโต ขาแทบก้าวไม่ออก เมื่อเห็นพี่ชายตัวเองเดินออกมาจากห้องอีกฝั่งของชั้น2 ที่ไม่ได้เอาไว้สำหรับดื่ม แต่เอาไว้สำหรับคุยงาน ลินิณญ์รีบหันควับก่อนจะรีบเดินไปชั้น3 เพราะถ้าพี่ชายเห็นเธอใสสถานที่แบบนี้ มีหวังถูกลากกลับไปรับโทษที่บ้านเป็นแน่ ดีที่โจเซฟยังไม่ทั้นได้เห็น
พลั๊ก!!!
เสียงผลักประตูเข้ามาอย่างแรง ตามด้วยคนตัวเล็กที่ยืนหน้าเจื่อน เหมือนกำลังตกใจหรือหนีอะไรมา จนไดจิรีบลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน แล้วเดินไปหา
“เป็นอะไร ใครทำอะไรอีก
